De dienst was in dit geval de korte vesper na een avond Spoor van Licht. We zongen ‘Als alles duister is’ in het koor van de Martinikerk, naast de lichtjes die binnenlopende mensen vanavond aanstaken. Het was nog redelijk druk op deze gure februariavond. Ik zag groepen pubers met Primarktassen, mensen met rollators. Er werd stil gehuild, onhandig geknuffeld. Sommige mensen blijven lang zitten, anderen zijn zo weer weg. Het is ontroerend om te zien hoe het licht in deze ruimte van de kerk, met muziek op de achtergrond, mensen zo raakt.
En nu, na de dienst, krab ik gemorst kaarsvet van de vloer. Deze avond is die moeite waard.
Kerkganger
