Als betrokken kerkganger met allerlei taken verheugde ik me op een relaxte vakantietijd zonder kerkelijke activiteiten. Niet dat ik normaal iedere zondag naar de kerk ga, maar nu even niets alstublieft. In het eerste dorp waar ik kampeer lees ik op een spandoek: “Waar je ook gaat, God gaat met je mee.” Voor velen wellicht een troostvolle overtuiging, maar voor mij een belastende gedachte waar ik iets mee moet. Of toch niet? Ik wil afstand nemen. Hoe om te gaan met verantwoordelijkheden tijdens de vakantie?

Ik loop langs het strand, bezoek een kapel en kijk naar de brandende kaarsen. Op de camping hebben we plezier met kinderen en kleinkinderen. Als ik aan het eind van de week een kleinzoon vraag wat voor hem het hoogtepunt was, antwoordt hij: “Samen dansen in de disco, oma.” Zó was dat dansen voor mij ook! Opeens ervaar ik de ‘Aanwezigheid’ (met dank aan Marijke de Bruijne). Ik weet weer hoe te leven, hoe te delen licht en adem, met de woorden van Huub Oosterhuis.

Zin om naar huis te gaan!

Kerkganger