In het kader van zijn afscheid vanwege emeritaat liet Jan Wilts zijn gemeenteleden, maar ook familie, Noabers en wijkgenoten zien wat hem inspireerde met een viertal zeer diverse bijeenkomsten. Alleen al de namen van de uitnodigingen deden het! Penseelstreken, pennestreken, aardse streken en podiumstreken. En ze waren ook passend.
Het programmaboekje opende met:
“Het woord dat u ten leven riep
…is ook in de hemel niet,
hoe vaak gij ook naar boven ziet
en droomt van bovenaardse streken”
(Liedboek 316)
“Hierboven staan enkele regels uit een lied van Jan Wit. Ik houd van het lied, omdat het ‘geloven’ zo aards en menselijk houdt. Ik houd ook van de ‘streek’ van Jan Wit, dat hij het woord ‘streken’ in de laatste regel meerzinnig gebruikt – haal geen streken uit, blijf met je beide benen op de grond.” (Jan Wilts)
Met penseelstreken ging een groepje kerkgangers en Jan Wilts begin oktober 2023 met de trein naar Utrecht. Daar werden we in het Catharijneconvent in de afdeling middeleeuwse kunst rondgeleid. We stonden stil bij een paar beelden en afbeeldingen en leerden veel. Niet alleen over wat we direct zagen, maar ook veel over de geschiedenis en het geloofsleven uit die tijd.
Pennestreken ging over het boek Gilead van Marilynne Robinson. Eind oktober 2023 kwamen we samen in een leeskring-achtige setting. Het boek vertelt hoe een oude predikant zijn leven en het leven van zijn vader en grootvader beschrijft voor zijn jonge zoon. Hij weet dat hij niet lang meer te leven heeft en wil het kind nog graag iets nalaten. Maar hij heeft het ook over zijn eigen dilemma’s en onzekerheden. Tegelijkertijd is het een fraaie schets van het (religieuze) leven en de geschiedenis tussen 1850 en 1950 in een klein plaatsje in het Midwesten van Amerika.
Aardse streken was een geleerde bijeenkomst met professor Rick Benjamins over zijn boek Boven is onder ons in februari. Hij doet in dit boek onderzoek naar het begrip God. God is en blijft een betekenisvolle term, maar het is niet altijd duidelijk waar het naar verwijst. Er werd verder stilgestaan bij de huidige godsdienstfilosofie en theologie. Hierna volgde een geanimeerde discussie en werden ook de nodige vragen gesteld. Beide bijeenkomsten waren op een doordeweekse avond in Kerkenheem.
De laatste bijeenkomst, podiumstreken, was op zaterdagmiddag 6 april in de Stefanuskerk. Kaj van der Plas, predikant, verhalenschrijver, verhalenverteller en theatermaker, zette er samen met een muzikant een aardige voorstelling neer over een herdersjongen en zijn lammetje. Maar er kwam veel meer aan bod. Wolharige mammoeten liet hij hier over de ijzige steppe dwalen, enorme reuzen trokken over de hei en bouwden de hunebedden en terwijl de herdersjongen zijn schaapje zocht kwam hij zelfs het meisje uit Yde tegen! En ja hoor, het lam werd ten slotte gevonden en op de schouders genomen en naar huis gebracht. Bij de liedjes kon er mee gezongen en geklapt worden, wat enthousiast gedaan werd. De voorste rijen van de kerk waren gereserveerd voor kinderen met hun ouders of grootouders aan de ene kant en aan de andere kant zaten veel bewoners van ’t Roer, waar Jan een bijzondere band mee opgebouwd heeft. Mooi was dat! Aansluitend trokken we over het bruggetje naar Kerkenheem waar nagepraat en een sapje gedronken kon worden, en er ook nog wat lekkers was.
