Eind 2019 sloeg de Diaconie van de Protestantse Gemeente Groningen (PGG) een ander pad in. De diaconie wilde niet langer fungeren als louter fonds, maar zelf de stad ingaan, de wijken in. De diaconie wilde een grotere betrokkenheid op de stad. Maar hoe doe je dat? En hoe maak je van een experiment iets blijvends?

Evert Jan Veldman, predikant van de Nieuwe Kerk in Groningen had ervaring met ‘exposure’. Onder zijn leiding gingen vorig jaar vijf verkenners de wijk in. Ze vertelden hun verhaal al eerder in Kerk in Stad en hun verhalen staan ook op de website van de diaconie van de PGG: www.diaconieinstad.nl.

“Exposure is ‘gewoon’ aanwezig zijn,” vertelt Evert Jan Veldman over het verkennersproject. “Je zintuigen gebruiken, leren luisteren naar de context van een wijk voordat je je goede hart laat spreken. Exposure is moeilijk. Het vraagt veel. Om doelloos rond te lopen en jezelf te trainen in ontvankelijkheid.”

Vijf verhalen
Christiaan Schoonenberg maakte kennis met Beijum, Hashem Mirza verkende Selwerd, Nick Everts was op pad in de Oosterparkwijk. Caroline Penris en Christien Roos verkenden respectievelijk De Hoogte en de Wijert-Noord. Vijf verschillende verkenners in vijf sterk uiteenlopende wijken. Het leverde een verscheidenheid aan ervaringen op.

Vijftien verhalen
Aan het einde van deze eerste fase van het verkennersproject kregen de vijf verkenners een training hoe zij op hun beurt zelf met een team van nieuwe verkenners de wijken in konden gaan. Dat was een spannende ervaring. Allereerst om nieuwe verkenners te vinden. Daarnaast om nu zelf een groep te coachen. Maar alle vijf verkenners kijken met veel genoegen terug op de tweede fase van het verkennersproject.

Ontmoetingsplek
Nick Everts leidde drie leden uit de Martiniwijkgemeente die de Oosterparkwijk verkenden: “Het ging boven verwachting. In het begin moest ik zoeken naar mijn rol. Het kwam traag op gang.” Maar uiteindelijk ging het balletje rollen. “Drie mensen, onder wie twee diakenen, besloten de uitdaging aan te gaan.” Nick was onder de indruk van de verslagen die de verkenners maakten. “Ze waren zichzelf.” Het was een positieve ervaring voor alle drie. Nick ziet niet alleen kansen voor de Oosterparkwijk, maar ook voor de nabije omgeving van de Martinikerk: “Het Martinikerkhof is een bijzondere plek. Een ontmoetingsplek van onder anderen dak- en thuislozen te midden van het groen. Je kunt die plek vergelijken met de bankjes en de ganzen naast de Lidl in de Oosterparkwijk.”

Delen
Christiaan Schoonenberg kijkt ook met een heel goed gevoel terug op de tweede fase van het verkennersproject: “In de groep die ik begeleidde gebeurde echt wat en dat was op zich, los van alles wat ervan te leren valt, heel erg waardevol.” Christiaan heeft met ‘zijn’ drie verkenners een boekje gemaakt om “iets van de exposure-ervaring voelbaar te maken en het zo dus te kunnen delen met anderen”.

“Een fijne, waardevolle en leerzame ervaring”

Tijd verdoen
Hashem Mirza had drie leden uit De Fontein onder z’n hoede. Hij vond het een mooie uitdaging. “Het plezier dat ik zag bij de deelnemers herkende ik uit eigen ervaring. Het gevoel dat je iets geks aan het doen bent. Welk normaal mens verdoet zijn tijd nou bij de straat en neemt dat serieus?” Maar volgens Hashem is dit project vooral voor De Fontein van grote betekenis: “Die wil buurtkerk worden. En dat gaat niet zonder je onder te dompelen in de buurt.” De eerste stappen zijn gezet. “Nu is het de kunst om het vol te houden,” benadrukt Hashem.

Doelloos
Eén van de verkenners die Hashem onder zijn hoede had, is Ruth Pruis, buurtpastor bij De Fontein. Zij werkt al zo’n vier jaar voor De Fontein en dacht dat ze de wijk al heel goed kende. “Toen ik hier begon, heb ik me ingelezen en ben ik bij alle organisaties op bezoek gegaan. Je denkt een wijk en haar bewoners dus wel te kennen.” Maar de afgelopen jaren was ze altijd met een doel op pad, op straat, bij de mensen. Tijdens het verkennersproject mocht, nee moest ze ‘doelloos’ rondlopen en dat leverde zeker wat op: “Er ontstond meer ruimte om de wijk en haar bewoners open te ontmoeten en anderen te leren kennen. Een fijne, waardevolle en leerzame ervaring, zeker voor een buurtkerk (in wording)! Zicht op een vervolg hebben wij nog niet,” zegt Ruth, “Zinvol lijkt het mij wel!”

Ook Annemarie Meerman liep mee als nieuwe verkenner, maar dan in de Oosterparkwijk. Benieuwd naar haar verhalen? Neem dan een kijkje op de website van de diaconie: diaconieinstad.nl/nl/tafels.