Rachel Wardenaar en Annelies Noordhof-Hoorn

U kent vast allen in grote lijnen het bijbelverhaal over de uittocht van de Israëlieten uit Egypte. Na lang zwoegen en onderdrukt worden, mag het volk van God eindelijk weg naar een nieuw begin in het beloofde land. Zo’n zware weg op weg naar vrijheid gaan wij nu ook. Niet alleen omdat de coronacrisis ons nog steeds in de greep heeft, maar ook omdat het deze weken de vastentijd is. Zoals de vaccins ons langzaam maar zeker steeds meer hoop geven op een vrijere toekomst, zo hopen we in de veertigdagentijd ook allemaal op het licht en het hoopvolle nieuwe begin van Pasen.

Er zijn veel mooie initiatieven voor bezinning in deze tijd, zoals veertigdagenkalenders en sociale platformen waar mensen elkaar online kunnen ondersteunen op deze tocht naar het nieuwe leven. Gelukkig helpt ook het mooie lenteweer ons hierbij. Want de vastentijd is niet slechts een tijd van iets opgeven. Het is ook de tijd van hopen. Hopen op God, hopen op licht, en hopen op vrijheid. Dit laatste hopen we in letterlijke en figuurlijke zin. Het blijft bijzonder hoe veel verschillende verhalen en gevoelens deze tijd bij mensen losmaakt. Door deze verhalen met elkaar te delen geven we elkaar ook die hoop die we zoeken in deze tijd. Laten we ons zo hoopvol blijven bezinnen met God en met elkaar, en laten we ons als stad en omstreken samen ook zeker verheugen op het naderende licht.

---

“De coronaperiode: een langgerekte veertigdagentijd”

Maarten van Damme schreef ons het volgende over de lijdenstijd in lockdown:

“In de veertigdagentijd ervaar ik altijd stilte en ingetogenheid. Ik vind het één van de mooiste periodes in het jaar. Ze geeft ruimte geeft aan bezinning op hoe je in het leven staat en wat je daarin zou willen veranderen. Terugkijkend ervaar ik de coronaperiode tot nu toe als een langgerekte veertigdagentijd. Voor corona had ik een bijkans dichtgetimmerd schema van werken, bewegen, lezen, koorzang, eten en drinken. Dat heeft corona voor een groot deel weggevaagd. Dat klinkt vervelend maar het gaf tegelijkertijd ruimte voor nieuwe impulsen. Ik ging bijvoorbeeld Kerk in Stad nog beter lezen! Dat bracht me bij de driejarige cursus Theologische Verdieping Groningen. Nu al verdient die cursus het predicaat: dit had ik eerder moeten doen. Mijn geloof, en dus ook hoe ik in het leven sta, worden er enorm door verrijkt. Neem bijvoorbeeld de liefde, in de zin van ‘agapè’, de onbaatzuchtige liefde. Met liefde vang je veel meer mensen, zegt Jezus in het laatste hoofdstuk van het Johannesevangelie. Een geweldige notie die concreet heel toepasbaar is. Bijvoorbeeld neem ik die gedachte in mijn achterhoofd mee naar het werk en sta versteld wat dit in de samenwerking daar teweegbrengt. Met dank aan de veertigdagentijd van corona!”

Maarten van Damme woont in de Rivierenbuurt, alleen. Door de week adviseert hij de gemeente Groningen over financiële zaken. Tijdens wandelingen en rondjes fietsen gaat er vaak van alles door hem heen.

---

“God is erbij! Het leven gaat door, ondanks alles”

Susanne van Oosterom over de lijdenstijd in lockdown:

"De vastentijd is door corona echt anders. Vorig jaar onthield ik mezelf veertig dagen vlees. Een vriend van mij dronk toen veertig dagen geen alcohol. Wat toch een hele opgaaf is omdat je als student heel vaak een wijntje of biertje aangeboden krijgt. Dit jaar drink ikzelf veertig dagen geen alcohol, maar omdat ik bijna geen mensen zie, gaat het me heel makkelijk af. Eigenlijk iets te makkelijk. Misschien dat ik er wel iets bij ga doen. Bijvoorbeeld de rest van de vastentijd geen cafeïne. Dat lijkt me heel moeilijk, hoewel ik nu af en toe ’s avonds ook wel eens een cafeïnevrije koffie neem. Tegelijkertijd wil ik ook niet te hard zijn voor mezelf, ik wil ook kunnen blijven genieten van deze tijd.

Ik kan in ieder geval genoeg inspiratie opdoen. Ik zit in een ‘vasten-appgroep’ met studiegenoten van de Faculteit Godgeleerdheid en Godsdienstwetenschappen en iedereen doet weer wat anders: de één staat heel vroeg op, de ander gaat extra sporten in deze periode. Via de app houden we elkaar op de hoogte. We geven elkaar complimenten of sporen elkaar aan opnieuw te beginnen als iemand iets niet is gelukt. Falen mag. Degene die heel vroeg opstaat, deelt prachtige foto’s van het ochtendgloren met ons. Deze app brengt ons echt dichter bij elkaar. Het is ook bemoedigend om er mee bezig te blijven, zij doen het ook!

Wat mij momenteel het zwaarste valt, is de avondklok. Laatst had ik bedacht om gezellig samen met een vriendin ‘Wie is de Mol’ te kijken, maar plotseling realiseerden we ons dat dat helemaal niet kon. Je kunt niet meer makkelijk bij iemand op bezoek gaan. Tegelijkertijd geniet ik van het weer: van sneeuw, van zon. Als ik dan langs het Paterswoldsemeer fiets en geniet van een prachtige zonsondergang, voel ik: God is erbij! Het leven gaat door, ondanks alles."

Susanne van Oosterom studeert theologie aan de PThU en de RUG. Ze is lector en kyriebidder bij de Immanuelkerk. Susanne is in september 2020 verhuisd van haar studentenhuis naar een huis aan de Paterswoldseweg. Ze is lid, tevens bestuurslid (abactis) van het Groningsch Theologisch Studenten Dispuut Bonifatius.

---

 Hoe beleeft u / beleef jij de veertigdagentijd in lockdown?

Wij zijn benieuwd hoe u als lezer van Kerk in Stad deze veertigdagentijd beleeft! Komt u in deze tijd aan God toe? En aan het paasverhaal? Moet u veel inleveren in deze tijd en wat is dat? En gaat u – in deze vastenperiode – nog meer inleveren? Of doet u mee met de zeven werken van barmhartigheid van Kerk in Actie? E-mail uw eigen verhaal (ca. 200 woorden) naar redactie@kerkinstad.nl zodat het kan worden geplaatst in het laatste deel van deze veertigdagenserie.