Deze novembermaand is een maand van momenten. Bijzondere momenten om de mensen die ons lief waren en die zijn heengegaan te gedenken. Momenten om samen met een gemeenschap verdriet en herinneringen te delen. Voor ieder weer een uniek moment.

Sommigen een dinsdagavond, Allerzielen, zo maar even na het werk of school. Even een moment van verstilling creëren middenin een hectische werkweek. Voor sommigen is het een zondagsmoment, gewijd aan de kerkgang en aan de stilte. Maar nu wel extra beladen en verbonden met anderen, zowel met hen die nog in leven zijn als met hen die hun laatste reis al maakten.

Deze momenten zijn slechts momenten op een eeuwigheid. Toch bepalen deze momenten ons meer dan ooit bij het leven in het moment. Het moment waarop we denken aan hoe eindig het leven is, maar ook de momenten waarop we mogen ervaren hoe belangrijk de verbinding met anderen in één en hetzelfde moment is. Samen in de kerk, op een plaats van stilte, muziek en gebed, beleven hoe kostbaar zowel leven als dood kunnen zijn. En niet alleen dat… voor mij helpen gedenkdiensten en andere momenten van gedenken om mezelf ook meer bij het moment te bepalen. Op een heilzame manier denken aan de eindigheid van het leven maakt me hoopvol voor het mooie stukje tijd dat me op deze aarde gegeven is. Ik kan genieten van het leven als een prediker, als ik af en toe ook een moment mag denken aan gemis en verdriet.

Het leven in het moment is iets wat in deze tijd niet meer vanzelfsprekend is. Zo vlak na een grote crisis, die zoals we nu kunnen zien ook nog een flinke staart krijgt, bepalen we ons toch heel erg bij een schematische indeling van onze tijd. Het leven van momenten dat ons is gegeven rijgen we aan elkaar met afspraken, actielijstjes, cursussen en dan ook nog even het huishouden of een gezin. Maar waar is het moment van verstilling? Alleen of samen met anderen? Gaan we ons hele leven aan elkaar rijgen met to do-dingen tot de laatste snik? Of zijn de momenten waarop we onze doden herdenken ook momenten waarop we mogen gedenken dat wij hier nu nog leven?

Een leven is eigenlijk maar een moment. En een moment op een eeuwigheid is een speldenknop. Maar wel eentje die helemaal voor onszelf is. Ons hele leven is een moment, dus waarom dan niet in dat moment leven? Leven met dat wat er in dat moment aanwezig is? Laten we in deze maand van gedenken, vooral ook niet vergeten om de dag te plukken. Ik wil deze maand in het bijzonder denken aan wie er op dit moment in levenden lijve om mij heen staan. En ook met corona blijft het goed om ons te bepalen bij het leven om ons heen. Bij onze medemens, maar ook bij mooie dingen die ons blij kunnen maken. Zo zal deze koude, herfstige maand ons allemaal omarmen met haar warmte. Niet slechts een moment, maar doorwerkend in ons hele leven. Dat wens ik alle lezers van harte toe.