Woensdag 9 maart is er weer de jaarlijkse biddag of bidstond voor gewas en arbeid. Een al jaren bestaand fenomeen dat op veel plaatsen nog in ere wordt gehouden. Op de Biblebelt, waar ik ben opgegroeid, wordt op die dag tweemaal kerk gehouden. In Zeeland zelfs driemaal. En de kerken zitten vol. In een aantal plaatsen zijn winkels en scholen gesloten.

Ik moet u eerlijk bekennen dat ik er nooit veel mee heb gehad en nog niet heb. Vroeger had ik het idee dat de kerk het alleen maar te doen was om de opbrengst van de biddagcollecte. En die loog er vaak niet om, want op biddag gaf je extra, dat hoorde zo. ‘De Heere zegene u en uw gaven,’ of: ‘de Heere heeft de blijmoedige gever lief’ werd er vooraf bij gezegd. Nou, daar wilde je best diep voor in de buidel tasten. Ik herinner me wanneer de collectezak rondging je flink met je hand de opbrengst naar beneden moest duwen om je bankbiljet er nog in te kunnen proppen.

Inmiddels is het al een jaar of dertig geleden dat ik aan mijn tante in Rotterdam vroeg of in haar kerk (de toenmalige Gereformeerde Kerk in de wijk Ommoord) ook biddag werd gehouden. Ze antwoordde: “Welnee joh, er komt dan niemand meer, wij hebben God niet meer nodig.” Dat laatste zei ze met een glimlach.

Trouwens, wat heb je aan een biddag nu de boodschappen zo duur worden waardoor je bent aangewezen op de voedselbank?
Wat heb je aan een biddag als je met liefde opgebouwde boerenbedrijf op instorten staat vanwege de stikstofproblematiek?
Wat heb je aan een biddag wanneer je winkel of horecaonderneming het niet heeft gered vanwege de absurde coronamaatregelen en de daaraan verbonden ‘gulheid’ van de overheid?
Wat heb je aan een biddag nu je leven in puin ligt door de toeslagenaffaire?
Wat heb je aan een biddag als je huis vol scheuren zit vanwege de gasbevingen terwijl ‘Den Haag’ het al jaren laat afweten?

Biddag voor gewas en arbeid. Na de Reformatie overgenomen door het protestantisme in Nederland. Een vergeelde traditie die koste wat het kost in ere moet worden gehouden of een onderstreping dat we God toch nog wél nodig hebben? Maar ja, als het om die afhankelijkheid gaat, kan toch ook de zondag erna biddag worden gehouden?

En wat geven betreft: misschien kunt u, net als ik, toch nog iets extra’s afstaan aan de kerk, de voedselbank of een ander goed doel. Wat mij daarbij inspireert is het woord van Jezus: “Want de armen zijn altijd bij jullie, en jullie kunnen weldaden aan hen bewijzen wanneer je maar wilt” (Marcus 14:7a). Vandaag actueler dan ooit. Tegelijk kan het diaconieën, die soms kapitalen bezitten, stimuleren om dit in de praktijk te gaan brengen.