Soms kan het gebeuren dat een (bijna) vergeten naam of begrip ineens weer aandacht krijgt. Toen de president van de VS onlangs de huidige situatie in de wereld besprak, gebruikte hij het woord ‘Harmagedon’. In oudere vertalingen van de Bijbel wordt Harmagedon als ‘Armageddon’ gespeld en verwijst vermoedelijk in het Hebreeuws naar Har Megiddo, Berg van Megiddo in het noorden van Israël.

Voor velen is dat een onbekende naam, maar sommige lezers van de Bijbel klinkt het vertrouwd in de oren. In kringen van mensen die zich bezighouden met het laatste boek van de Bijbel, de Openbaring van Johannes, roept het woord een angstaanjagend beeld op van dood en verderf. In hoofdstuk 16 volgt de ene ramp op de andere, tot uiteindelijk in vers 16 alle kwade demonen en geesten bijeengedreven worden in Harmagedon en daar hun einde vinden.

Op dat moment gaat het grote Babylon als bron van alle kwaad ten onder. Volgens vele uitleggers werd daarmee in de kringen van Johannes Rome bedoeld, als aanstichter van alle ellende op aarde.

President Biden schetst een somber beeld van de huidige tijd en als gelovige kent hij dat laatste boek uit de Heilige Schrift. Johannes beschrijft de ondergang van de machten van het kwaad in geuren en kleuren, in vaak raadselachtige beelden voor de lezers en hoorders in 2022. Biden en anderen zien parallellen met de huidige toestanden in de wereld.

Maar het is niet het laatste woord dat we terugvinden in Johannes’ boek. Het is het begin van een nieuwe toekomst voor de schepping, verlost van het kwaad. We lezen over een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Dat is het laatste woord voor de toekomst, na alle verschrikkingen die worden vermeld.

Op zondag 20 november sluiten we het kerkelijk jaar af. In vele kerken wordt teruggekeken, de namen van overledenen worden genoemd en kaarsen worden aangestoken. De klassieke naam voor deze zondag is Christus Koning.

Het verdriet en gemis is ook daarbij niet het laatste woord, maar het vertrouwen wordt gedeeld en uitgesproken en gezongen, dat uiteindelijk de Levende onder ons is en de dood met zijn vreselijke koude en kilte is overwonnen.

Zoals Harmagedon niet het einde is, maar een nieuw begin inluidt, zo is de dood niet het einde van een mens, maar opent de weg naar een toekomst bij de Eeuwige. Opnieuw klinkt Pasen door, zoals op elke zondag met die ene kaars van licht en hoop in ons midden, ook in deze verwarrende en spannende tijden.