De Israëlieten mochten niet tijdens de graanoogst de randen van hun akkers mee oogsten. Ook werd van hen gevraagd hun wijngaarden niet leeg te schrapen. Het overgrote deel van de opbrengst was voor henzelf, maar de randen waren voor de armen en de vreemdelingen. Je hoefde maar een blik te werpen op de hoeveelheid aren en druiven die een Israëliet liet liggen en je wist precies hoe hij over hen dacht. Een brede marge duidde op ruimhartigheid. Een smalle marge onthulde karigheid.
Wat voor randen treffen vreemdelingen bij ons aan in Nederland? Dit jaar kwamen tot nu toe zo’n 28.000 asielzoekers binnen. Voor hen stond 1 (!) aanmeldcentrum klaar in Ter Apel. Een op de vijf asielaanvragen wordt binnen de wettelijke termijn afgehandeld. Honderden mensen sliepen tot voor kort buiten. Met veel moeite worden Nederlandse gemeenten gevonden, die statushouders willen herbergen. Ik zie een land voor me dat miljarden in de eigen economie pompt met daaromheen een zuinig randje voor vreemdelingen..
Nederland telt zo’n vijfhonderdduizend langdurig armen. Pakken zij nog een graantje en druifje mee van onze welvaart? Vraag dat maar eens aan gedupeerden van de toeslagenaffaire. Of vraag het aan armen die woonruimte zoeken. Zij kunnen een huis met een gemiddelde WOZ-waarde van 315.000 euro niet betalen. De wachtlijsten voor sociale huurwoningen worden langer. Daarnaast heb je kans dat een statushouder de voor jou bestemde woning toegewezen krijgt. Nederlandse gemeenten stellen zo’n 10 procent van het sociale huursegment ter beschikking aan statushouders. Dat is procentueel gezien best een aardige verdeling, maar ik kan me voorstellen dat mensen het zien als een zure verkleining van een toch al krappe huizenmarkt.
“Ik dacht dat Nederland het Beloofde Land was”, zei een asielzoeker. “Dat is Nederland niet meer”, dacht ik. Nederland is een geweldig land om in te wonen, maar dan vooral voor mensen met wie het goed gaat.
Het Beloofde Land werd beloofd aan armen en vreemdelingen als een veilige plek waar ze konden wonen zonder beroofd te worden. Die veiligheid ontbrak in Ter Apel. Vorige week deed ik een slaapdienst in Het Pand, waar een aantal vreemdelingen bivakkeert. Ik heb niets van hen gezien. Het enige wat ik zag, gebeurde toen ik de voordeur op slot had gedaan. Voorzichtig ging de deur van een slaapzaal op een kier. Nu was het veilig om te gaan slapen met een beetje frisse lucht erbij. Ik zag een glimp van het Beloofde Land in Het Pand.
