Van 27 september tot en met 1 oktober organiseert de Stichting School en Veiligheid weer de Week Tegen Pesten. Het motto dit jaar is: Buitensluiten? Uitgesloten!
Pesten werkt als een sluipmoordenaar. Het begint heel klein, maar het eindigt niet meer. En als het pesten toevallig wel een keer ophoudt, dan gaat de sluipmoordenaar nog jaren door met zijn lichamelijke en/of psychische verwoesting. Ik spreek uit ervaring.
Bij mij begon het pesten op de lagere school. Waarom precies weet ik niet eens of heb ik onbewust nooit willen weten. Om het minste of geringste werd ik uitgelachen. Het maakte mij angstig en verlegen. Ik praatte er met niemand over; kropte alles op.
Ooit zei een zoon van een schoolmeester tegen mij: “Wat ben jij toch een vreemd jongetje.” Ik stond aan de grond genageld en durfde niets terug te zeggen. In mijn geval keken schoolmeesters gewoon weg, want ik kan me onmogelijk voorstellen dat ze het nooit hebben gemerkt.
Onlangs las ik het verhaal van een jongen die op weg naar huis vaak in elkaar werd geslagen. Zijn vader adviseerde hem om de pestkoppen eens flink op hun bek te slaan. De eerstvolgende keer verzamelde hij alle moed en sloeg er ongenadig op los. Dat hadden ze niet verwacht en het pesten was voorbij.
De redenen om te pesten kunnen heel divers zijn. Ze vinden je lelijk, te dik, niet leuk gekleed omdat jouw ouders geen geld hebben om voor jou van die dure merkkleding te kopen, vanwege je (vermoedelijke) seksuele geaardheid, om een godsdienstige overtuiging, vanwege etnische afkomst, enzovoorts. Gepeste kinderen worden altijd buitengesloten. Staan alleen op het schoolplein. Krijgen een steeds negatiever zelfbeeld.
Fleur Bloemen was een prachtig en levenslustig meisje. Ze zat in het examenjaar van AOC-Terra en deed de richting VMBO-TL. Na jaren op school te zijn gepest sprong ze op vijftienjarige leeftijd voor de trein. Ze liet een gedicht achter waarvan de laatste vier regels luiden:
“Diep van binnen ben ik bang,
want straks herhaalt het zich weer,
dan voel ik die pijn weer,
en dat wil ik nooit meer!”
Helaas is Fleur niet de enige die ten einde raad zelfmoord pleegde. Uit onderzoek blijkt dat bijna de helft van de door suïcide overleden jongeren op school zijn gepest.
Waarom pesten jongeren? Vaak is het stoer doen, bij een bepaalde groep willen horen. Soms zijn pesters eerst zelf gepest en geven zodoende een schreeuw om aandacht, maar dan wel op de verkeerde manier. Blijkbaar denken ze daarbij niet aan de tijd dat ze zelf het mikpunt waren.
Slachtoffers van pesten zetten vaak een masker op. Dat deed Fleur ook. Thuis was ze de vrolijke meid, zong ze de sterren van de hemel. Maar als kinderen wél signalen afgeven hoop ik zo dat ouders die serieus nemen en niet zeggen: “Joh, doe niet zo flauw, gaat vanzelf over.” Nee, het gaat niet vanzelf over.
Ik word gepest: ik ga door een hel!
