Op een dinsdagavond staan we in een kring in het Nieuwe Kerk Centrum, gemakkelijk zittende kleren en dikke sokken aan. We lezen het verhaal van de bruiloft te Kana en proberen de setting te verplaatsen naar het kerkzaaltje in de Nieuwe Ebbingestraat. In de hoek staan Jezus en Maria, iets verderop staat een van de bedienden, nog weer verder staan de vaten die gevuld moeten worden. In het midden ziet de ceremoniemeester erop toe dat de bruiloft in goede banen geleid wordt en in nog een andere hoek geniet de bruidegom van de mooiste dag van zijn leven.

Ik had mij opgegeven voor een avond bibliodrama, volgens de uitnodiging “een krachtige vorm om te ontdekken hoe bijbelverhalen raken aan ons leven vandaag de dag”. De dominee en een gemeentelid van de Nieuwe Kerk volgen een opleiding om begeleider van bibliodrama te worden en zochten proefpersonen om de werkvorm mee te oefenen.

De zondag voor de oefenavond had ik het verhaal van de bruiloft te Kana in de kerk gehoord. De voorganger verzuchtte hoe vaak ze al niet gesproken had over water dat in wijn verandert. Het bijbelverhaal is rijk aan symboliek en tekens ontdek je er nieuwe dingen in. Voor de avond hoopte ik dat ik de bruidegom mocht spelen. Het leek me leuk het moment van mijn bruiloft nog eens te beleven maar dan met een andere partner.

Helaas was de rol van bruidegom al vergeven; mij viel de rol van Jezus toe. Het voelde een beetje ongemakkelijk en ook wel wat aanmatigend om de Zoon van God te spelen. In mijn rol was Jezus een aarzelende, afwachtende jongeman, die door zijn moeder in een rol geduwd werd, die hem niet beviel. (“Mijn tijd is nog niet gekomen.”) Ik denk aan mijn moeder die graag (goedbedoeld) dingen naar haar hand zet. Mijn tegenspeelster is moeder en moet vaak meegemaakt hebben hoe ze haar kinderen een zetje in een bepaalde richting moest geven. Andere keren moest ze juist op haar handen zitten, als haar kinderen zelf de dingen moesten ontdekken en ze zag dat dingen fout gingen. In de rol van de jonge Jezus moest ik toegeven dat mijn moeder toch gelijk had. (Hoe irritant is dat!)

Hoe moet het zijn geweest om geboren te worden als Zoon van God met een opdracht om de wereld te redden? Misschien schuif je die missie het liefst nog even naar voren. En hoe is het om de moeder te zijn van die jongeman met zijn bovenmenselijke missie? Zal ze vaak wakker hebben gelegen om het lot van haar zoon?

Bibliodrama biedt de mogelijkheid om een bijbelverhaal op een heel andere manier te ervaren. Zondag in de kerk was de bruiloft te Kana een symbolische puzzel; op dinsdag in het zaaltje van de Nieuwe Kerk werd ik zelf onderdeel van het verhaal. Voor mij was het een verrijking om het bekende bijbelverhaal vanuit een ander perspectief te beleven: alsof ik even in de sandalen van Jezus stond. En na de zoveelste keer dat ik het verhaal hoorde, ontdekte ik toch weer nieuwe dingen.