Enkele maanden geleden zette het Groninger Studentenplatform voor Levensbeschouwing (GSp) een vacature uit. Men zocht iemand om uitvoering te geven aan duurzaam en toekomstbestendig studentenpastoraat in Groningen. Men vond niet één maar twee geschikte kandidaten die gezamenlijk deze taak gaan uitvoeren. In het laatste deel van dit tweeluik een interview met Jasja Nottelman, Studentenpastor bij het GSp per 19 december 2021.

Bij sommige lezers is jouw naam al bekend. Bij anderen niet. Zou je een schets kunnen geven van wie jij bent?

"Ik ben Jasja Nottelman, 51 en getrouwd met Harry. Begin 2021 zijn we terug naar Groningen (provincie) verhuisd. Terug, omdat we beiden in Groningen theologie gestudeerd hebben. Ik heb zelfs belijdenis gedaan bij Arie de Leeuw, destijds studentpastor in Groningen.

 “Sinds 1998 ben ik pastor bij de Oecumenische Janskerkgemeente Utrecht en sinds 2003 Academiepastor aan de PThU. Afgelopen zondag heb ik afscheid genomen in Utrecht. Mijn aanstelling aan de PThU zal ik combineren met de functie van Studentenpastor bij het GSp.”

Dat klinkt als een logische vervolgstap na de verhuizing. Was dat het ook voor jou?

“Nou, eigenlijk niet. Ik weet nog dat we elkaar een paar maanden geleden spraken en dat je vroeg of ik zou solliciteren. Dat ontkende ik resoluut, maar daarop kwam ik terug.”

Waarom eerst die twijfel?

"Deze aanstelling was voor mij eigenlijk iets te groot. Met het volwassen worden van onze kinderen ontstond er namelijk ruimte om terug te gaan naar Groningen en iets te doen met gastvrijheid. Dit vonden we in de school in Visvliet. Van deze plek willen we een ‘school voor levenskunst’ maken. Een plek die beschikbaar is voor mensen en activiteiten om een tijd ‘mee te leven’.

 “Het veranderen van baan had ik in eerste instantie wat voor me uitgeschoven. Toch liet de vacature me niet los. Toen duidelijk werd dat het ook een duale functie kon worden, besloot ik ervoor te gaan. Hierbij speelde mee dat ik Groningen al sinds mijn studententijd een fijne stad vind.”

Wat is het voordeel van samen met iemand anders invulling geven aan het studentenpastoraat?

“Uiteindelijk is het werk als pastor ook een eenzaam beroep. Hiermee bedoel ik dat je veelal zelfstandig functioneert. Dat geeft vrijheid en ruimte om je eigen plan te trekken, maar soms mis je ook iemand om mee te sparren. De blik of de talenten van een ander kunnen het studentenpastoraat alleen maar ten goede komen.”

Hoe bedoel je dat?

“Nou, het al vele jaren werken in een soortgelijke functie zorgt dat ik me een bepaalde manier van werken eigen heb gemaakt. Dat is evenzogoed mijn kracht als uitdaging. Groningen is toch echt een andere stad dan Utrecht. Ik wil niet diegene zijn die de hele tijd zegt: ‘Maar in Utrecht deden we het zo-en-zo’. De samenwerking met Jesmar houdt ons beiden scherp en vergroot onze slagkracht.”

Als ik je dan toch vraag om een vergelijking te maken met Utrecht, is er dan iets waarin het studentenpastoraat in Groningen duidelijk anders is?

“Wat mij opvalt is dat het pand van de Studentenkoepel voor Levensbeschouwelijke Organisaties (SKLO) aan de Kraneweg een centraal punt is voor verschillende studentenorganisaties. Dit ken ik niet vanuit Utrecht. We komen elkaar hier letterlijk tegen en zijn daardoor meer ingebed. In Utrecht stond het studentenpastoraat meer op zichzelf. Maar goed, laten we maar niet te veel de vergelijking trekken.”

In een stad met meer dan 30.000 studenten is er ontzettend veel te doen. Waar wil jij je op richten?

“Ik zoek naar een balans tussen het kleine en het grote. Met een aantal grote evenementen of bijeenkomsten, zoals de Nacht van de Levensbeschouwing, maak je je zichtbaar in de stad. Tegelijk zijn het juist de kleine dingen die impact hebben op de individuele student. Denk bijvoorbeeld aan het bieden van een luisterend oor (All Ears) of het begeleiden van gespreksgroepen.”

“Duizend bloemen mogen bloeien”

“Uiteindelijk bereik je altijd slechts een beperkte groep. Het is dan fijn om te weten dat ook andere organisaties er proberen te zijn voor studenten. In die zin geloof ik trouwens niet in concurrentie met andere initiatieven. Duizend bloemen mogen bloeien. Al die verschillende organisaties en kerken zijn nodig om studenten te bereiken. Hiervoor is samenwerking essentieel.”

Wat zijn volgens jou de grootste vraagstukken waar studenten mee rondlopen?

“Voor de één is corona een belangrijk thema, terwijl een ander er nauwelijks bij stilstaat. Voor sommigen gaf corona juist een boost aan hun studie. Opvallend is dat een deel van de studenten zich ernstig zorgen maakt over het klimaat. Zij willen zich positief inzetten en duurzamer leven. Tegelijk deelt niet elke student deze zorgen en betrokkenheid. Een andere vraag is of men een plek krijgt/vindt waar men kan functioneren. Van een huis om te wonen tot het zoeken naar baanperspectief. In alle vraagstukken speelt een spanning tussen wat je overkomt en waarop je invloed hebt.”

Tabitha van Krimpen, Jonge Theoloog des Vaderlands, ziet onder haar leeftijdsgenoten een honger naar zingeving. Mechteld Jansen, oud-rector PThU, heeft het over religieus analfabetisme. Welke herken jij meer bij studenten?

“Ook hierbij geldt: er is niet één groep of dé student. Inderdaad kent niet elke student de woorden om bij existentiële vragen stil te staan. Ik probeer dan andere woorden te vinden die iets aanraken. Als ik met studenten bijvoorbeeld spreek over wat ze verlangen of wat gelukkig maakt, dan valt me op hoe divers hun zoektocht is. Het helpt ook dat ik mezelf presenteer als pastor. Voor velen is het onbekend dat je pastor kan zijn. Net zo goed als dat velen nog nooit in een kerk zijn geweest. Ik zie het als mijn taak om ruimten, mensen en groepen te ontsluiten.”

Aanstaande zondag (19 december) zal Jasja Nottelman intrede doen als studentenpredikant. Tevens zal er een zegen worden gevraagd voor het werk van Jesmar Jonker als ouderling-kerkelijk werker. In de viering van 11:30 uur in de Martinikerk (die online te volgen is) gaat ds. Anita Akkerman voor. Invalshoek is de vierde advent. In de lezing van deze zondag ontmoeten Maria en Elisabeth elkaar.