Enkele maanden geleden zette het Groninger Studentenplatform voor Levensbeschouwing (GSp) een vacature uit. Men zocht iemand om uitvoering te geven aan duurzaam en toekomstbestendig studentenpastoraat in Groningen. Men vond niet één maar twee geschikte kandidaten die gezamenlijk deze taak gaan uitvoeren. In dit eerste deel van het tweeluik een interview met Jesmar Jonker, kerkelijk werker bij het GSp per 1 december 2021.

De meeste lezers van Kerk in Stad kennen je nog niet. Zou je hun een schets kunnen geven van wie jij bent?

“Ik ben Jesmar Jonker, zesentwintig jaar en geboren in Stiens (Friesland). Ik ben opgegroeid in een gezin met zes kinderen. Van huis uit waren we protestants en dat combineerde ik met evangelisch christendom. Na mijn middelbare school heb ik theologie gestudeerd aan de Evangelische Theologische Faculteit (ETF) in Leuven. Tijdens de studie ontmoette ik Siegrit, mijn vrouw, met wie ik enkele jaren in de Achterhoek heb gewoond. Daar heb ik bij de protestantse gemeente Varsseveld en Halle als kerkelijk werker gewerkt. Inmiddels wonen we met de negen maanden oude Tobias in Drachten.”

Lang niet iedereen kiest ervoor om theologie te studeren of om in een religieuze setting te werken. Waarom kies jij daarvoor?

“Als tiener bezocht ik Opwekking en tijdens dit christelijke festival stond in één van de diensten het thema ‘werken in het koninkrijk van God’ centraal. Het voelde voor mij als een openbaring. Het werd me duidelijk dat ik theologie wilde studeren. Anderen zagen het me ook doen. Zo zei een van mijn docenten destijds: ‘of je gaat filosofie studeren, of theologie’. Het werd dat laatste.”

Werken in Gods koninkrijk kan op veel plekken; binnen en buiten de kerk. Wat spreekt jou aan in het GSp en het studentenwerk?

"Het GSp kent een brede focus en functioneert op de grens van kerk, onderwijsinstelling en studentenvereniging. Met een brede focus bedoel ik dat het gaat over zingeving en geestelijke begeleiding van alle studenten, dus zowel religieuze studenten als seculiere en zowel Nederlandse als internationale studenten. Die brede focus spreekt mij aan.

“In de afgelopen jaren heeft het studentenpastoraat zich verder ontwikkeld. Ik proef de ruimte om in dit spoor door te gaan en tegelijk het studentenpastoraat verder te vernieuwen. In een stad met meer dan 30.000 studenten ligt daar ook meteen de uitdaging. Je kan niet alles en zeker niet alleen. Het zoeken van samenwerking met kerken, onderwijsinstellingen en studentenverenigingen zal een belangrijk onderdeel van mijn werk zijn.”

Zou je een voorbeeld kunnen geven van iets dat al gebeurt en doorgaat?

“In samenwerking met de Studentenkoepel voor Levensbeschouwelijke Organisaties (SKLO) houden we een inloopspreekuur op de universiteit. We noemen dit All Ears. Studenten zitten vol met vragen die niet per se psychisch van aard zijn. Het bieden een ‘luisterend oor’ laat studenten bijna letterlijk op verhaal komen. Het studentenleven kan diverse moeilijkheden met zich meebrengen. Soms raakt dit aan zingeving of ethische vragen, maar ook heel andere vragen kunnen spelen. Hoe ga je bijvoorbeeld om met alle verantwoordelijkheden die horen bij het op jezelf wonen, of hoe houd je je staande tijdens de coronapandemie?”

Corona, daar noem je iets. Heb jij een idee waarom deze tijd juist voor studenten zo zwaar is?

“Tussen je achttiende en zesentwintigste ontwikkel je je eigen identiteit en maak je een aantal belangrijke levenskeuzes. Dit doe je in uitwisseling met anderen. Door in aanraking te komen met andere overtuigingen, ideeën en gebruiken kom je erachter wie jij zelf bent. Het wegvallen van ontmoetingen werpt jongeren meer terug op zichzelf. Veel studenten worden eenzaam, kennen depressieve gevoelens of lopen vast in hun studie. Het bieden van een luisterend oor kan dan voor opluchting zorgen.”

Een andere grote zorg voor nieuwe studenten is huisvesting. In Kerk in Stad is hier al een aantal keer aandacht aan besteed. Elk jaar komen er meer studenten dan er kamers zijn. Hoe kijk jij daarnaar?

“Het hebben van een veilige plek is essentieel om te kunnen studeren. Als dat ontbreekt, dan is dat niet alleen een bedreiging voor de studie. Als studentenwerker denk ik dat we, naast het bieden van een ‘luisterend oor’, ons mogen uitspreken over de nood die onder studenten leeft. Huisvesting is er daar één van. Als dat ontbreekt, geeft het veel onzekerheid in een levensfase waar al zoveel gebeurt. Je kunt je afvragen hoe ethisch het is om jonge mensen op zo’n cruciaal moment van hun leven de zekerheid van een eigen plek te ontzeggen.”

“Het lukt kerken vaak onvoldoende aansluiting te vinden”

Eerder in het gesprek hintte je op vernieuwing van het studentenpastoraat. Dat zal de komende maanden vast nog meer vorm moeten krijgen. Zou je kunnen toelichten in welke richting je denkt?

“Ik denk daarbij aan twee woorden: ontmoeting en samenwerking. Deze tijd maakt duidelijk hoe belangrijk ontmoeting is. Corona zal er voorlopig nog wel zijn en ook voor de andere uitdagingen van het studentenleven valt en staat alles met ontmoeting. Hoe kun je mensen met elkaar in ontmoeting brengen? Hoe ben je zichtbaar en vindbaar in de Stad of op de onderwijsinstellingen? Samenwerking is hiervoor noodzakelijk. In de afgelopen jaren heeft het GSp daarin al stappen gezet.”

 Heb je het gevoel dat kerken voldoende aansluiten op de behoeften en vragen van studenten?

"De situatie in Groningen ken ik (nog) niet goed genoeg om daarover te oordelen. In het algemeen heb ik de indruk dat veel kerken het erover hebben en aangeven die aansluiting te zoeken. Tegelijk merk ik dat het ze vaak onvoldoende lukt.

 "De behoeften en vragen van studenten zijn anders dan die van kinderen, volwassenen of senioren. De studententijd is namelijk een fase van grote veranderingen. Het vraagt tijd en bereidheid om te luisteren, naast affiniteit met de doelgroep. Het zou maar zo kunnen dat je als kerk moet veranderen om beter op studenten in te spelen.

 “Door via het GSp studentenwerkers aan te stellen, krijgt deze doelgroep in ieder geval specifieke aandacht. Ik kijk ernaar uit om, in samenwerking met andere kerken en organisaties, steeds beter aan te sluiten op de studenten. Zij vormen namelijk wel de kerk van de toekomst.”