In de Groningse wijk De Hoogte staat het Hamelhuys, een ontmoetingsplek voor iedereen die met kanker te maken heeft (gehad). Dat kan jezelf betreffen, of iemand in je naaste omgeving, of je hebt iemand verloren aan kanker: je kunt daar zonder meer terecht – zonder verwijzing, zonder wachttijd, laagdrempelig.

Waarvoor kunnen mensen bij jullie terecht?
“Dat kan voor een kop koffie en een gesprek zijn, individueel of in een groep – al was het alleen maar om je hart te luchten. Je kunt er terecht voor allerlei (creatieve) activiteiten, voor yoga, massage, haken en breien… Voor coaching, of eenmaal per maand een gezamenlijke maaltijd… Wij gaan soms ook mee naar de dokter.”

Ik was op de hoogte van het Behouden Huys in Haren – hoe verhouden jullie je tot elkaar?
“Het Behouden Huys is een organisatie die verbonden is aan de GGZ met beroepskrachten – je moet daarvoor echt een verwijzing hebben, en klachten als depressie of burn-out ten gevolge van kanker. Bovendien geldt daar, zoals zo vaak in de geestelijke gezondheidszorg, een wachttijd van veertien weken voor. Wij zijn een organisatie van onbetaalde vrijwilligers (ikzelf krijg als directeur-bestuurder ook geen geld), waar je zonder meer terecht kunt. Overigens is de samenwerking heel goed te noemen: wij kunnen mensen alvast opvangen als de nood het hoogst is, en soms is dan uiteindelijk professionele hulp uiteindelijk niet meer nodig. Bovendien kunnen mensen naast professionele hulp ook anderszins een goed gesprek nodig hebben – zie ons als de buurvrouw bij wie je langs kunt gaan.”

Jullie worden niet betaald, maar een en ander zal toch bekostigd moeten worden…
“Sinds dit jaar kunnen wij een betaalde coördinator in dienst hebben, dankzij subsidie van KWF Kankerbestrijding en een subsidie van de gemeente. Verder moeten wij het hebben van giften en van fondsen.”

Hoe lang bestaat het Hamelhuys al en zijn er elders ook andere, soortgelijke huizen?
“Vandaag (10 oktober) is het op de kop af acht jaar geleden dat het huis geopend werd. En ja, landelijk zijn er inmiddels 81 van dit soort huizen, die samenwerken in een brancheorganisatie om de kwaliteit van de geboden hulp te borgen. Overigens zijn wij in Groningen en Drenthe nu nog het enige huis… We vangen zo’n 1800 mensen per jaar op, en dat worden er alleen maar meer.”

Hoe kwam jij ertoe om dit huis op te richten?
“Ik heb zelf kanker gehad: uitgezaaide melanoom waarbij de primaire tumor onbekend was. Dat ik er nog ben, mag echt wel een wonder heten. Ik was werkzaam in het onderwijs maar ben ten gevolge van de ziekte afgekeurd. Toen ik eenmaal weer wat op de been was, ben ik als vrijwilliger gaan werken bij Leven met en na kanker, en in contact gekomen met andere inloophuizen. Daar werd ik enthousiast van en toen ben ik eens gaan rondbellen – en nee, in Groningen was zoiets er nog niet. Om een lang verhaal kort te maken: bij dezen dus nu wel! Toen is het balletje gaan rollen. Ik heb aan de ziekte nog wel veel klachten overgehouden, maar was dit niet in mijn leven gebeurd, dan was er geen Hamelhuys geweest. Slechte dingen kunnen soms goede dingen voortbrengen…”

“Zie ons als de buurvrouw bij wie je langs kunt gaan”

Wat doe jij zelf in dat Hamelhuys?
“Behalve dat ik directeur-bestuurder ben en het gezicht naar buiten? Ik geef zelf de cursus Schrijven voor je leven – heel mooi dat ik dat vanuit mijn oude vak, docent Nederlands, kan doen. Dat is speciaal erop gericht om mensen met kanker zaken een plek te laten geven. Verder doe ik nog veel individuele gesprekken en soms begeleid ik, op verzoek van de familie, ook wel eens een uitvaart. Over één zo’n familie die ik onlangs op die manier begeleid heb, zou ik wel een mooie column kunnen schrijven…”

Doen jullie ook aan, wat ik maar noem, geestelijke verzorging?
“Ja, we hebben bijvoorbeeld een zingevingscoach en een rouw- en verliescoach. Zingeving bij zo’n ziekte als kanker is natuurlijk heel wezenlijk. We zijn toegankelijk voor alle gezindten, dus niet speciaal christelijk, maar iemands levensbeschouwing, hoe iemand in het leven staat, kan en mag ter sprake komen. Zie ons maar als de belichaming van de ‘noaberschap’: de buurman of -vrouw bij wie je stoom kunt afblazen.”

Jullie zoeken nog vrijwilligers? En waar moeten die aan voldoen?
“Zeker! We zoeken mensen voor in het huis, maar ook bijvoorbeeld voor de Raad van Toezicht. Het belangrijkste is dat iemand kan luisteren. Het gaat niet over je eigen verhaal en verwerking, maar om de ander.”

Het opnameapparaat was net uitgezet, en toen vielen de twee belangrijkste woorden van dit gesprek: inlevingsvermogen en compassie… Daar draait het om.

Het Hamelhuys
050 - 3646418
www.hamelhuys.nl
info@hamelhuys.nl
Johan de Wittstraat 15, 9716 CA Groningen

Voor openingstijden en een overzicht van activiteiten en mogelijkheden: kijk op de website!