“Dit komt eigenlijk precies op het juist moment, mijn moeder is twee dagen geleden overleden.” De man kijkt de student aan die hem net een waxinelichtje heeft aangeboden en hem heeft verteld dat, als hij wil, hij een kaarsje kan aansteken in de Martinikerk die vanavond open is. Het is een van de vele kleine en grote verhalen die op de donderdag in de stad te beluisteren zijn. Een keer per maand is er Spoor van Licht, op koopavond wanneer er veel mensen in het centrum van Groningen rondlopen.

Licht en muziek
De twee studenten die op de hoek van Herestraat, vlakbij Bakker Bart, lichtjes uitdelen aan mensen die langskomen vinden het eerst wel even spannend. Het is toch een beetje alsof je de mensen iets wilt verkopen, al is het dan gratis. Maar als dan regelmatig mensen stil blijven staan en verrast zijn door het aanbod en een lichtje aannemen, dan verschijnt er een glimlach op hun gezicht. “Echt mooi dat mensen dat willen gaan doen.”

Zelf genieten ze trouwens ook van de Martinikerk, in duister gehuld, met het Spoor van Licht en de tientallen, soms zelfs honderdtallen lichtjes die branden op de trappen van het hoogkoor. Na een uurtje op straat te hebben gestaan, steken ze zelf even een lichtje op en luisteren naar de prachtige muziek die klinkt. Het is meestal een afwisseling van orgelspel door een of meerdere organisten en een bijdrage van een koor, een vocaal ensemble of een zangeres die begeleid wordt op de piano. Elke donderdag dat de Martinikerk open is, is het een verrassing welke muziek er zal klinken.

Samen eten
Voordat de Martinikerk wordt ingericht voor het Spoor van Licht wordt er met de vrijwilligers en het aanwezige koor samen gegeten. Dat is erg gezellig, zo leer je allerlei mensen kennen én het eten is heerlijk: kok Vincent maakt elke keer weer iets lekkers klaar en dat is een fijne basis voor een avond hard werken.

Als het spoor is uitgezet en alle attributen een plek hebben gekregen, gaan een aantal mensen de straat op om lichtjes uit te delen en anderen blijven in de kerk. De een biedt een luisterend oor, de ander houdt een beetje in de gaten dat het spoor intact blijft (anders wordt het ernstig kaarsvet krabben aan het einde van de avond).

Verhalen
Het is niet zelden ontroerend: de verhalen die mensen delen met degenen die de lichtjes uitdelen op straat of met een van de vrijwilligers in de kerk. De man wiens moeder net was overleden komt aan het einde van de avond het lichtje dat hij gekregen heeft aansteken. Wanneer hij weer uit de kerk komt, raakt hij in gesprek met de gastvrouw die bij de ingang staat. Uitgebreid vertelt hij over de laatste dagen van het leven van zijn moeder, het heeft duidelijk veel indruk gemaakt. Hij is blij dat hij het even kwijt kan. Zaterdag zal de uitvaart plaatsvinden, het zal best moeilijk zijn, maar hij is ook blij voor haar dat ze nu rust heeft.

Aan het einde van de avond komen de vrijwilligers bij elkaar om kort te delen wat ze die avond hebben meegemaakt. De conclusie is dat het van grote waarde is om dit op deze manier maandelijks te doen. Het besef dat achter de zee van licht die in de loop van de avond op het hoogkoor is ontstaan er zovele verhalen van mensen schuilgaan, maakt de inzet van iedereen enorm de moeite waard.

Meedoen?
Wil je ook een keer meedoen met Spoor van Licht? Je bent van harte welkom. Je kunt je aanmelden via info@spoorvanlicht.nl. Met een groepje je aanmelden is zeker ook mogelijk (vanuit een bijbel- of leeskring bijvoorbeeld). De eerstvolgende keer is op 2 mei, in augustus gaan we verder. Voor actuele informatie, kijk op www.spoorvanlicht.nl