Ik moet eerlijk bekennen: ik ben al even niet meer in de kerk geweest. Niet sinds de nieuwe lockdown. In het echt is dat logisch, want de kerk was dicht, maar virtueel was er gewoon troost te halen en muziek en wijze woorden. Maar ik ging niet. Ik was computer-moe, ik dacht ik kan ook morgen, want dat komt beter uit. Maar op maandag is het geen zondag, dus dacht ik: het kan volgende week ook wel. En toen ging de kerk open maar deed mijn keel zeer. Ik heb dus eigenlijk niets te zeggen hier. Maar ook wel, want ik mis het en ik weet hoe makkelijk het erin sluipt. Niet gaan tot je vergeet wat die plek in tijd en ruimte met je doet. Dus ijs en weder dienende ben ik zondag weer–