Als ik op zondagochtend naar de Lutherse Kerk ga, kom ik meestal enigszins gehaast binnen. Pas na het orgelspel en de mededelingen komt er rust. Ik hoef even helemaal niets, alleen luisteren. Er komt geen powerpoint aan de voordracht te pas, er zijn geen flitsende animaties, laat staan podcast-jingles. De verhalen die verteld worden zijn vaak bekend, maar de ideeën hierover zijn bijna altijd nieuw. De onderwerpen zelf zijn altijd een beetje een verrassing: als er een stukje over in de krant had gestaan, had ik het misschien overgeslagen. Maar nu zit ik daar en ga ik meedenken, meewegen, terwijl ik geniet van de sfeer van de omgeving. Daarna nog even een kopje koffie en een praatje, en dan weer vlug op de fiets. Maar de rust blijft nog even.