Ik voel me thuis in mijn kerk. De liturgie past me. Ik heb vrienden die er ook kerken, ik houd van het gebouw. Maar als we voor de dienst even gaan oefenen met ‘onbekende’ liederen wil ik acuut naar huis. Want onbekende liedjes zijn meestal moeilijk. En nee, even oefenen helpt niet, mijn best doen ook niet. Mijn mond houden voelt het veiligst, maar als je niet meezingt, vier je niet mee. Nu ken ik heel veel mensen die met veel liefde de muziek in de dienst kiezen en verzorgen en ik weet dat die dit niet kunnen snappen. Zij kunnen wel zingen, meestal nog noten lezen ook, dus voor hen is het niet moeilijk. Mijn ongemak is niet hun schuld, maar die van de meester die met de bordenwisser gooide als ik niet goed genoeg zong. Dus, lieve liedjes-uitkies-mensen: Als je iets moeilijks wil omdat het zo mooi is of de tekst zo goed past, mag er dan ook iets simpels voor mij?