Oktober:
Wat een mooie dag organiseren jullie weer! Ik vind het jammer en verdrietig dat ik er (weer) niet bij kan zijn. Nog altijd de longcovid, waarvoor ik nu een revalidatietraject doe. Vandaag is het precies een jaar geleden dat het echt ‘ophield’ en ik helemaal thuis kwam te zitten.

Ik zou het mooi vinden als jullie op de een of andere manier ook aandacht konden hebben voor mensen die ongewild langere tijd niet aanwezig kunnen zijn in vieringen en bijeenkomsten. Zelf merk ik dat ik me vaak verdrietig voel als ik naar een viering kijk en online meevier. Het voelt toch alleen en afgesneden, ik zie jullie wel, maar jullie mij niet. Ik probeer zelf ook te bedenken wat ik hieraan kan doen, maar kom daar nog niet uit. Mijn eerste stap is om dit met jullie te delen.

Januari:
Dat delen heeft me goed gedaan! Een aantal ogenschijnlijk ‘kleine’ gebaren maakt dat ik me weer verbonden voel met mijn kerk. Iemand stuurde een lieve e-mail, een ander bracht een zelfgemaakte kerstster, er werd een bloemetje langsgebracht en er is iemand die me regelmatig een appje met foto stuurt vanuit de kerk. Dit alles maakt dat ik ernaar uitzie om er te zijner tijd weer live bij aanwezig te zijn!

Ik voel me bevoorrecht en ben voorzichtig mijn leven aan het opbouwen.

Mails van een kerkganger