Zoals altijd fiets ik na de dienst weer helemaal opgeladen naar huis. Deze keer met een omweg. Ook nu weer met een hoofd vol gedachten. Bijvoorbeeld over al die grijze hoofden die zo genieten van de oude woorden en muziek, maar dat de jongeren deze manier van vieren niet meer aanspreekt. Inmiddels ben ik als bijna vanzelf aanbeland bij het veldje van basisschool de Swoaistee. Ik zie volwassenen en kinderen overal in groepjes bezig. Sommigen knutselen, anderen doen een spel en ik hoor een gesprek over dromen en hoe moeilijk het soms is om niemand voor te trekken. Samen ontdekken ze een bijbelverhaal. Er staat ook van alles klaar voor een gezamenlijke lunch. Als er iets van die ongedwongenheid en van dat enthousiasme overgenomen zou kunnen worden in de traditionele kerken… Vol goede moed fiets ik door naar huis.

Kerkganger