Op 1 april kregen we een paasgroet. En dat was geen grap, maar het blijft vreemd dat we met de Kerst enorm uitpakken, en dat Pasen dan een summiere afgeleide is. Nota bene het christelijke hoogtefeest: de liefde die voor en na de dood leeft, doorleeft. Pasen: het lege graf, onze beperkte gedachten over de liefde, die vooral aan dit leven gestalte geeft. Dat is begrijpelijk, maar de liefde is niet te grijpen, het overkomt je, het is geen prestatie, nee, het wordt ons geschonken. Dit mogen we zowel menselijk als gelovig ervaren. Als de vrouwen bij het graf komen wordt gezegd: “Ga terug en zeg tegen zijn leerlingen en tegen Petrus: Hij gaat jullie voor naar Galilea, daar zullen jullie hem zien.” Petrus wordt hier genoemd, de verrader. Blijkbaar geldt dat niet meer, iedereen hoort erbij. Ga met God en zijn liefde en hij zal bij je zijn.

 Kerkganger