Een wandeling door een labyrint, van binnen naar buiten en weer naar binnen, een witte ruimte in. Sober en sereen, geen overbodigheden, alles heeft een functie van levensbelang. Doopwater en dagelijks brood, kaarslicht, moeder en kind. Woorden blijven hangen en liggen in open boeken. Een fluittoon houdt de stilteaandacht vast. Het open venster kijkt een verwarrende wereld in. De witte ruimte vol rust en vrede geeft ons een opdracht, die ons van een pas op de plaats in beweging wil zetten. Vanuit een fontein van overvloed naar bevende plekken van honger en dorst. Een tocht van veertig dagen en langer…