Een goed en gezegend 2024 toegewenst.

Dat gezegd hebbende, wat gaat dit nieuwe kalenderjaar brengen? Geen idee, natuurlijk. Ik heb wel eens gelezen dat we niet eens weten hoe de dag van morgen eruit komt te zien. Laat staan dat we kunnen zeggen wat we aan het einde van dit jaar bereikt hebben.

Een jaarwisseling is een moment van bezinning. Van enige contemplatie, zo u wilt. Het is deze jaarwisseling wel extra geladen. Want twee maanden geleden stapten mevrouw Frits en ik in het spreekwoordelijke huwelijksbootje. Dat hadden we bij de vorige wisseling van het kalenderjaar nog niet kunnen voorzien.

Bij een huwelijk hoort ook het verhuizen. Twee huishoudens die samengevoegd dienen te worden. Daar gaat nog een boel werk in zitten. Gelukkig hoeven niet alle spullen te worden verhuisd: meubels en huishoudelijke spullen zijn naar de kringloop gebracht, of zijn naar de stort gegaan. Maar een boel andere dingen moeten nog wel een keer door de handen. Wat te denken van de bibliotheek? Nu ben ik bij mevrouw Frits ingetrokken, dus lag het voor de hand dat ik mijn privé-bieb kritisch tegen het licht zou houden.

Welke titels wilde ik zonder meer mee? Daar was ik wel gauw uit, want onder meer mijn Bob Dylan-boeken, de vakliteratuur van twee studies en de ‘gewone’ literatuur wilde ik mee. Maar van die reguliere literatuur hadden we ook dubbele edities. Daarvan bleef het mooiste exemplaar in ons huis, en ging de mindere naar de kringloop. Overigens, een minder exemplaar was vaak ook een andere druk uit een ander jaar.

En dan nog al die boeken die bijna zonder inkijken naar de kringloop konden. Boeken zonder enige emotionele waarde, boeken die we vergeten waren, boeken die voor ons achterhaald leken of bleken. Met die boeken hebben we mogelijk al veel andere boekenliefhebbers of antiquariaten blij gemaakt.

Ook de administratie ging door mijn handen. Soms met een makkelijke overgang naar het oud papier. Brieven en kattebelletjes die niet meer relevant bleken te zijn. Omdat de bewaartermijn inmiddels ruim is gepasseerd. Of omdat de inhoud is verjaard.

Sommige papieren bleken wel waardevol. Met een emotionele laag. Vooral mijn journalistieke en academische werk, mijn ‘literaire archief’. De aantekeningenboekjes konden weg, maar het resultaat met alle gepubliceerde artikelen en essays, sjah, die kon ik niet zomaar aan de papierversnipperaar toevertrouwen.

De verhuizing viel samen met de jaarwisseling. Een dubbel gevoel van beschouwing in huize-Tromp. Het maakt je wat weemoedig, als je ziet wat je allemaal hebt verzameld. Niet zozeer om de verzameling zelf, maar wel om wat aan gevoelens verbonden zit aan je bezit. Het zijn tastbare brokken uit een ver of een recent verleden. Misschien dat het met 2025 in zicht wat anders wordt. Minder bespiegelingen, zo tijdens de donkere dagen rondom Kerst. Maar dat weten we pas als het zover is.

Een gezegend 2024 gewenst.