Hoe begin je een column als je die voor het eerst op deze plek in Kerk in Stad schrijft? Een korte pitch over mezelf (man van middelbare leeftijd), vrouw (bijna dezelfde leeftijd, of is dat te veel detail – let op privacy), vier kinderen en een hond (die is acht, dat mag vast wel) of u gaandeweg over deze en andere zaken te informeren? Want de bedoeling is dat er meer epistels volgen. Enfin, u merkt het wel.
Bovenstaande titel las ik op een internetpagina. De teneur van het verhaal was dat in de drukke, stressvolle wereld van vandaag de dag het cruciaal is om jezelf te omringen met mensen die je ondersteunen en positieve energie geven. Het zou een noodzakelijke strategie zijn om burn-out te voorkomen. De website vervolgde met “… en laat mensen die energie kosten, los. De beslissing om je te omringen met mensen die je kracht geven, is aan jou en jou alleen.”
Stuitende tekst, zult u misschien denken. Inderdaad, maar wel helemaal passend in een tijd waarin we denken dat wij allesbepalend zijn en de wereld om TikTok draait. Deze gedachtegang lijkt te suggereren dat we controle kunnen uitoefenen over elk aspect van ons leven en dat we eenvoudigweg kunnen kiezen wie we in onze omgeving toelaten. Het idee dat we ons kunnen ontdoen van negatieve invloeden en ons uitsluitend kunnen richten op positieve interacties is verleidelijk. We leven immers in een tijdperk waarin zelfontplooiing, persoonlijk welzijn en eigen mentale gezondheid hoog op de agenda staan. Sociale mediaplatforms, zelfhulpboeken en lifestyle-goeroes promoten allemaal een leven waarin we negatieve energie vermijden en alleen positieve, ondersteunende mensen toelaten. Maar is het echt zo eenvoudig?
U gaat hier geen link lezen naar de website ‘Zo herken je negatieve mensen’. Heus, die bestaat. In ons dagelijks leven komen we gelukkig allerlei mensen tegen – familie, vrienden, collega’s, kerkleden en niet-kerkleden – met wie we niet zomaar breken als ze ons soms energie kosten. Omgekeerd hoop ik hetzelfde. Onze soms onnavolgbare gedragingen vragen om geduld, begrip en compassie. Op de rouwkaart van een gemeentelid las ik ‘In liefde met allen heb ik geleefd’. Dus ook als dat soms betekent dat dit energie kost zonder dat we er iets voor terug krijgen.
In plaats van ons blind te staren op wie ons energie geeft en wie niet, kunnen we beter leren hoe we elkaar kunnen ondersteunen en versterken. Thuis, op het werk en in de kerk. We kunnen proberen om de positieve invloed te zijn die anderen nodig hebben. Uiteindelijk zal dit prettiger zijn dan simpelweg mensen vermijden die ons soms irriteren en ‘een uitdaging’ vormen.
Ons richten op het creëren van een omgeving waar iedereen zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelt. Ons daarmee (laten) omringen en het gevoel van vrijheid en vrede ervaren. Dona nobis pacem*. Dat is de ware kracht van een gemeenschap: bij ons heet deze De Bron.
*) ‘Zing als vanZelf’ op YouTube: bit.ly/donanobispacem
