Over de politiek wordt in het algemeen niet zo positief gedacht. Het ongenoegen krijgt in de reguliere media veel aandacht, want nieuws. Op sociale media is bijkans permanent een volksgericht gaande. Dan gaat het over zakkenvullers, zelfzoekers, elite, baantjesjagers, onderling geruzie, veel en (te) lang gepraat. Ze luisteren niet: een dooddoener, waarmee eigenlijk gezegd wil zijn dat niet gebeurt wat ik wil. En ook al willen we allemaal wat anders, het verzet tegen de overheid verbindt. Politiek is één groot complot tegen sukkels als u en ik, vond opper-cynicus Jan Blokker al. In dat geweld verdwijnt de nuance.

Het valt niet mee om in deze tijd op te komen voor de politiek, overheid en democratie. Het lijken misschien abstracte begrippen, maar ze vormen de kern van onze bestuursvorm. Toch is begrip meer dan ooit nodig. Burgerschapsvorming is een hoofdleerdoel op middelbare scholen, die er moeite mee hebben om het vorm te geven.

Gelukkig is Nederland gezegend met een grote diversiteit aan omroepen en kranten. Een kritische vrije pers zorgt voor een goede balans, doet zelf onderzoek en legt bloot wat verborgen had moeten blijven. Ook via die route worden politici en de politiek ter verantwoording geroepen. Maar wie leest er nog een krant? Wie kijkt er naar documentaires? Is lid van een omroep, vakbond of consumentenorganisatie? Ik vermoed de meeste lezers van Kerk in Stad wel.

Hoe we in de samenleving, die in feite bestaat uit talloze kleinere gemeenschappen, met elkaar omgaan is gelukkig niet aan de politiek, al schetst die wel de globale kaders. Ons welbevinden hangt veelal meer af van onderlinge relaties met anderen. En dat anderen een andere hobby hebben, een ander geloof of opvattingen hebben: prima.

Politiek is balanceren tussen macht, markt en moraal, zei socioloog Gabriel van den Brink, maar helaas trekt de moraal nogal eens aan het kortste eind. Cijfers lijken belangrijker dan mensen als basis voor beleid.

Democratie garandeert geen specifieke uitkomst. We zullen er samen iets van moeten maken. En wat politieke keuzes betreft: laat eigen waarden en niet puur eigenbelang leidend zijn. Welke partij past daar het best bij? Je kunt het nooit met alles eens zijn, dus benoem voor jezelf speerpunten. Democratie is niet alleen een bestuursvorm, maar ook een levenshouding.

Ook christenen, meer divers dan ooit, hebben het moeilijk. Ook zij kennen ‘kiespijn’. Toch hebben ze weet van een God voor wie elke stem telt. Hij ziet de sterken en de zwakken. Bij hem en in hem zijn gelijke kansen gewaarborgd, nee sterker nog, gelijke uitkomsten. Hij onderkent de talenten en onmacht van mensen en nodigt uit ons met elkaar te verbinden – in de politiek én in de samenleving, elk naar zijn vermogen. Ook als actie nodig is.

Dat is geen relativering van de verkiezingen, maar wel een antwoord op onmachtgevoelens. De uitkomsten van de politiek zijn per definitie een compromis – niks mis mee. Meningsverschillen zijn lastig, maar beter dan eenheidsworst. Want dan verdwijnen minderheden en kwetsbaren helemaal achter de horizon.

Zorg met uw stem voor een beetje meer moraal in politiek en samenleving.