Het evangelie van Matteüs begint met de afkomst van Jezus Christus, zoon van David, zoon van Abraham. Het lijkt vreemd om een bijbelboek, ja, om het hele Nieuwe Testament te beginnen met een rij namen, om al die namen van Abraham tot aan Jezus meteen als eerste te noemen. Of is het misschien toch de enige goede manier om het Nieuwe Testament te beginnen? We gaan in op een handvol namen uit de rij: vijf bijzondere vrouwen. In dit nummer: Rachab.
In de namenlijst van Matteüs staat duidelijk: “Salmon verwekte Boaz bij Rachab.” We kennen Rachab uit het verhaal van de verspieders en de val van Jericho, maar dat zij in de stamboom ergens tussen Juda en David inzit, nee, dat is amper bekend. Maar zo’n bijzondere vrouw als Rachab moet wel in de namenlijst; zij is de tweede en net als bij Tamar wordt over haar beeldend, om niet te zeggen lichamelijk, verteld.
In Jozua 2:1 gaat het over de verspieders – spionnen – die naar de stad Jericho gestuurd worden, de stad aan de overkant van de Jordaan, dus de eerste stad in het beloofde land die het volk moet innemen. Het is niet zomaar een stad en het innemen gaat niet zomaar; dat innemen is daarom ook geen mensenwerk maar werk van de HEER.
Het verhaal van de verspieders en Rachab wordt uitgebreid verteld – wij kennen het uit de Kinderbijbel en de gewone Bijbel en het kan gemakkelijk een spannende speelfilm worden: Twee spionnen reizen naar een onbekende stad en na aankomst “vonden ze onderdak bij een hoer, Rachab genaamd, bij wie ze wilden overnachten.” Beide spionnen worden door haar verstopt op het platte dak en zij helpt hen daarna ontsnappen met een rood koord. Een koord dat later een teken is, als de hele stadsmuur in puin valt en het huis met Rachab en haar familie blijft staan.
Het valt op dat deze beide verspieders vol goede moed terugkomen uit Jericho, heel anders dan de twaalf verspieders die daarvoor gingen. Wie weet komt dat door het optreden van Rachab en door het grote geloof dat deze vrouw heeft in de macht van de God van Israël. De naam Rachab betekent trouwens zoiets als: ‘opschudding, ruimte maken’, het lijkt haast een woordgrapje van de Grote Verteller.
In de namenlijst staat als tweede vrouw Rachab: een hoer, een buitenlandse. Wij mensen hadden haar misschien niet direct in die namenlijst gezet. Maar misschien staat zij er juist daarom in.
