Twintig jaar geleden werkte ik nog in het onderwijs en was ik voor een mooi project in Ghana. Ik hielp daar mee aan de oprichting van een school voor blinde kinderen. Het land, de mensen en de cultuur hebben een onuitwisbare indruk op me gemaakt die ik altijd bij me draag.
Zo leerde ik in Ghana de Adrinka-symbolen kennen. Het zijn gestileerde en vereenvoudigde afbeeldingen van dieren, voorwerpen, planten, of gebouwen en ze drukken een waarde of concept uit. Je vindt ze in Ghana op aardewerk, stoffen, gebouwen en allerlei voorwerpen.
Een van de symbolen die mij aansprak, was Sankofa. Het is een vogel die achteruit kijkt en vooruit vliegt. In het symbool zie je er twee tegenover elkaar, zodat er een hart wordt gevormd. Sankofa betekent letterlijk: ‘ga naar je wortels en neem het goede’. Het is het symbool voor reflecteren: terugkijken naar waar je vandaan komt en wat je hebt gedaan, datgene waar je iets aan hebt meenemen en gebruiken in het heden en de toekomst.
Toentertijd nam ik dat mee uit Ghana voor mijn onderwijspraktijk. Inmiddels is het geen 2004 meer maar 2024 en is het Sankofa-symbool nog steeds belangrijk voor me. Ik werk niet meer in het onderwijs en ben vrijwillig directeur van Hamelhuys. Daarnaast ben ik actief als beeldend kunstenaar. Het Sankofa-symbool heb ik onlangs verwerkt in een groot schilderij waarin ik uitbeeld wat voor mij belangrijk is in het leven.
Gelukkig is onderwijs niet helemaal weg uit mijn leven. Elk jaar doen de eerstejaarsstudenten van de driejarige opleiding Bedrijfskunde aan de Hanzehogeschool Groningen hun introductieopdracht voor Hamelhuys. Ik mag dan een college geven en de studenten begeleiden bij hun opdrachten. Die opdrachten zijn bedoeld om de studenten kennis te laten maken met een maatschappelijke organisatie en de bedrijfskundige kanten daarvan. En moeten het liefst ook iets leuks opleveren voor het Hamelhuys. Dat lukt elk jaar heel goed. Het is geweldig om te zien hoe de jongeren out of the box denken en met originele en goed uitvoerbare ideeën komen waar we echt iets mee kunnen. Zo is er een sponsor-fietstocht geweest, hebben studenten ‘Vrienden van het Hamelhuys’, een systeem om donateur te worden, opgezet en hingen er vorig jaar heel grote posters over het Hamelhuys op de bushokjes tegenover het Martiniziekenhuis en UMCG. Ook hebben studenten geregeld dat ik nu met veel plezier deze columns voor Kerk in Stad schrijf!
Deze week was het weer zover en mocht ik het verhaal van Hamelhuys vertellen aan zestig studenten. Het was een mooie aftrap van twee weken heel veel jongeren over de vloer, veel proberen, leren en ontdekken. Na afloop van die eerste middag realiseerde ik me: wat ben ik blij dat ik mijn jarenlange ervaring in het onderwijs zo mooi kan combineren met en in kan zetten in mijn werk voor Hamelhuys. Zo komen twee passies bij elkaar en versterken elkaar. En ik dacht weer aan het Sankofa-symbool dat ik meenam uit Ghana. In mijn hart.
