Het eerste weekend van januari 2024 begon wat druilerig, maar zondag brak de zon door en baadde het eiland Schiermonnikoog in het licht. Tien studenten en twee studentenpastores verbleven in een van de groepsaccommodaties van ’t Aude Kolonyhus aan de Badweg voor een weekend van rust en bezinning, van veel gezelligheid en gesprek.

Het initiatief tot een retraiteweekend ligt in het Utrechtse. Samen met een gemeentelid van de Domkerk ontwikkelde ik als studentenpastor verbonden aan de Janskerk een retraite voor mensen uit diverse kerkplekken. We zijn daarmee begonnen in coronatijd. De deelnemers kregen een eigen kamer in een appartement in ’t Aude Kolonyhus. Elke ochtend en elke avond was er een gebed in de Egbertkapel, die vlak naast het Kolonyhus is gelegen. Het idee was om de getijden van eb en vloed, voelbaar op een eiland, te verbinden aan de getijdengebeden. En we hoopten op contact met de monniken die sinds enkele jaren op Schiermonnikoog wonen. Na een gesprek met de abt bleek dat ze ons initiatief de moeite waard vonden en al gauw was Broeder Paulus bereid om op een ochtend tijdens de retraite langs te komen. De dagen (het was toen een midweek) vulden zich met groepsactiviteiten, wandelingen, tijd voor jezelf en samen koken en eten. Inmiddels zijn er al een vijftal retraites georganiseerd vanuit Utrecht.

Toen bedacht mijn mede-initiatiefneemster dat het wellicht leuk zou zijn als mijn opvolger in Utrecht, studentenpastor Jorn den Hertog, samen met mij een studentenretraite zou voorbereiden. Zo gezegd, zo gedaan: met vijf studenten uit Utrecht en vijf uit Groningen werd het eerste weekend van januari een mooi weekend met de passende titel: Starten op Schier.

Chocolademelk
Schiermonnikoog is bij uitstek geschikt voor retraites. Het eiland strekt zich uit in alle rust. De brede stranden zijn bijna altijd leeg of je ziet een enkele wandelaar. Aan de oostkant zijn de Kobbeduinen, aan de westkant de Westerplas met enorm veel vogels. In het dorpje zijn een paar winkeltjes en de Spar voorziet in de eerste levensbehoeften. Oftewel, rust, duinen, zee en hier en daar een strandtentje met, voor nu toch wel erg lekker, warme chocolademelk.

Zee van Mogelijkheden
De tien studenten maakten met elkaar kennis op vrijdagavond. Eerst samen eten koken en aan een lange tafel met elkaar eten. De kennismaking werd verdiept met behulp van de Atlas van de Belevingswereld. Door een plekje in te nemen op de kaart gaf het in gesprek met de ander de kans om wat meer over jezelf te vertellen en al gauw bleken gesprekspartners elkaars verhalen op een bepaalde manier te herkennen. De kaart heeft allerlei metaforische/symbolische termen, bijvoorbeeld de Bergen van Werk of de Moerassen van Verveling. Ook de stad Verandering kun je op de kaart ontdekken, evenals de Stroom van Inspiratie of de Zee van Mogelijkheden. De avond werd afgesloten in de Egbertkapel, er klonken Taizéliederen, een inspirerende tekst werd voorgelezen en er was ruimte voor stilte en gebed.

Verkennen
Zaterdag werd de dag begonnen in de Egbertkapel. Daarna kwam broeder Paulus op de koffie. Hij vertelde zijn levensverhaal en hoe hij nu op deze plek, op dit eiland, broeder was en kon zijn. Het was een inspirerend verhaal dat de studenten aanzette tot het stellen van vragen.

’s Middags was er ruimte om het eiland te verkennen. Ondanks de motregen werd er flink gewandeld, met hier en daar wat obstructie omdat ook het eiland veel water over zich heen heeft gekregen en diverse wandel- en fietspaden ondergelopen waren. Na het eten waren we welkom bij de completen, het avondgebed bij de broeders in het klooster aan de rand van het dorp. Een bijzondere ervaring om zo samen met de broeders te bidden, al bleef het gebeuren wel wat op afstand.

Vieren
Zondag begon de dag met een oecumenische viering in de Egbertkapel. Samen met Mieke Thijsseling ging ik voor in de viering. Mieke zorgt ervoor, namens de parochie, dat de Egbertkapel beschikbaar blijft om vieringen in te houden, een kaarsje op te steken. Een paar eilanders en toeristen vierden met ons mee.

Inmiddels was de zon doorgebroken en konden we na de lunch op pad. Rond de Berkenplas wandelden we in stilte met twee vragen in ons hoofd: Wat laat ik achter en wat neem ik mee? We zagen elkaar lopen in de zon en na de wandeling wisselden we uit wat de tastende antwoorden op de vragen waren. Er werd verder gewandeld langs de zee en door de duinen en na een korte stop bij strandtent Marlijn liepen een aantal over het strand de ondergaande zon tegemoet.

De dag werd besloten met het formuleren van je eigen flessenpost, om zo nog wat langer vast te houden wat je dit weekend had opgedaan.

Vertrekken
Maandag vertrokken we na het ochtendgebed met een fris hoofd en een hart vol leuke en soms ook indrukwekkende verhalen. Oftewel, dit smaakt naar meer!