“Het is zo Kerst!” Zo ongeveer vanaf het eind van de zomervakantie liep je bij ons thuis de kans deze uitspraak te horen. Mijn moeder wilde het nog wel eens tegen deze of gene zeggen. Soms als bemoediging, als voor ons het schooljaar zich voortsleepte en we toe waren aan vakantie. Soms ook als waarschuwing: “Let op, de tijd vliegt, voor je het weet is het weer Kerst!”

’t Is zo Kerst! En al helemaal, advent is korter dan anders: drie weken en één dag. De avond van de vierde adventszondag is het al kerstavond. Korter kan niet, het is voorbij voordat je goed en wel beseft dat het begonnen is. Ik ervaar advent als het omgekeerd aftellen voor de start van een wedstrijd: 1, 2, 3, 4, go! De meeste jaren heb je dan na 4 nog een paar dagen. Maar dit jaar niet, opletten dus! ’t Is zo Kerst!

De spanning die met het aftellen voor de start van een wedstrijd opgebouwd wordt, sluipt soms ook in advent: 1, 2, 3, 4 en dan moet het gebeuren. Kerst moet en zal het hoogtepunt van het jaar en de gezelligheid worden. Maar hoge verwachtingen leiden niet zelden tot een teleurstelling. Wie heeft zich niet, na twee dagen met veel ontmoetingen, afgevraagd: “Wie heb ik echt gesproken?” Of bij zichzelf geconstateerd dat in alle hectiek van de dagen een groot deel van de kerkdienst aan hem voorbij is gegaan?

Wat moeten we dan met advent? De verwachtingen temperen om teleurstelling te voorkomen? Nee, integendeel! Advent leert ons juist grote dingen te verwachten. Wie met verwachting leeft, leeft met hoop. En hoop doet leven. Advent heeft zo haar eigen waarde en is niet afhankelijk van het al dan niet slagen van het feest waar het op uitloopt.

We doen er goed aan om ook het Kerstfeest op zichzelf en haar eigen waarde te beoordelen. En dat niet te doen aan de hand van allerlei door de cultuur opgelegde verwachtingen. Wanneer we de mate van gezelligheid die uit de reclames spreekt moeten halen, dan lukt dat maar weinigen. De werkelijkheid is dat het niet voor iedereen de gezelligste dagen van het jaar zijn. Laten we ons niet laten misleiden door alle bombastische marketing, maar oog blijven houden voor het gewone en eenvoudige.

Er is veel schoonheid in het gewone. Niet voor niets vertelt Kerst over een simpele kribbe in een stal, zo ongeveer de eenvoudigste kinderkamer denkbaar. Als we de waarde van het gewone zien, dan kan Kerst voor ieder de glans krijgen die bij Kerst hoort. De glans van een wonder, verwondering. Verwondering omdat ongeacht de omstandigheden of onze gemoedstoestand het wonder van Kerst blijft. Het wonder van de Schepper die uit liefde zelf onderdeel van zijn schepping geworden is! Laat de verbazing en verwondering daarover er ook dit jaar zijn. Wat zou het jammer zijn als we dat aan ons laten voorbijgaan. Dus let op: ’t Is zo Kerst!