De lucht is grijs, maar verder heerst vandaag groen, kleur van nieuw begin. Onderweg naar de kerk oogt de natuur overweldigend groen, binnen is groen vanaf nu weer een poos de liturgische kleur. Sinds kort is de kerk weer open. Alles loopt op rolletjes: mondkapjes, afstand houden, ramen open, we zijn eraan gewend. De dienst verloopt zoals verwacht. Er wordt gesproken, gelezen, gepreekt en gebeden. Geroutineerd zingen de voorzangers de liederen. Dan volgt het slotlied: we gaan zelf zingen! Zachtjes, niet te uitbundig, wordt ons op het hart gedrukt. Iedereen gaat staan en daar klinkt ‘Ga met God en Hij zal met je zijn’. Eigenlijk houd ik niet zo van dat lied, maar toch: daar sta ik met een brok in m’n keel en zelfs vochtige ogen. Ik kan niet eens alle noten uitbrengen. Samen zingen, wat is dat lang geleden! Maart 2020, het is nu vijftien maanden later. Over nieuw begin gesproken.

 Kerkganger