Het is een heel gedoe, kerkgang met drie kinderen. Zonder kinderneven-dienst moet je zelf oplossingen verzinnen en hopen dat je koters niet al te luidruchtig zijn vandaag. Met eentje van anderhalf erbij is dat niet zo vanzelfsprekend. Maar het is toch erg fijn als je er dan eenmaal bent. Ook al blijft het behelpen en moet je soms vlak voor de preek eruit, omdat de kleinste niet stil te krijgen is. Mis je toch zo de halve dienst. Maar die klein-ste, die roept: “Muziek aan?!”, als hij de kerk binnenwandelt. En als het orgel stopt na een lied. Zo reageert hij niet op de digitale dienst op de tablet.  Hoe praktisch ook dat het allemaal digitaal te volgen is tegenwoordig, echt fysieke aanwezigheid heeft toch wel zijn eigen waardevolle kanten. Ook mijn kinderen merken het al.