Zondag 23 juni
Vierde zondag na Trinitatis
Kleur: groen
Job 30:15-26; 38:1 | 2 Korintiërs 5:14-21 | Marcus 4:35-41
God spreekt vanuit de storm en tot de storm. God wil Job dood hebben en God is gestorven zodat wij eeuwig leven. De overeenkomsten tussen de teksten van deze zondag zijn prachtig poëtisch, maar mogen niet de kracht van de teksten op zich wegnemen. Job geeft hier namelijk woorden aan een wanhoop die velen kennen: God wil mij dood hebben. In deze storm van zijn leven spreekt God tot hem vanuit een storm. Pas in ons lijden, in ons sterven, kunnen wij dicht bij God komen, zo lijkt het boek van Job te stellen.
Het lijden als enig middel van nabijheid is echter door Christus Jezus weggenomen. Zoals Paulus benadrukt in zijn tweede brief aan de Korintiërs: wij zijn al samen met Christus gestorven. God is ons al nabijgekomen door Zijn eigen lijden en zoals Hij een storm kan stillen midden op een meer in Marcus, is Hij ook Meester over de stormen in ons leven. Er wordt altijd gezegd dat God ons geen storm geeft die we niet aankunnen. Ik weet niet of dat waar is, maar ik weet wel dat elke storm ons dichter bij God brengt en ik weet dat Hij uiteindelijk de storm kan stillen wanneer wij, vrezend voor ons leven, Hem wakker schudden.
Zondag 30 juni
Vijfde zondag na Trinitatis
Kleur: groen
Jesaja 3:25-4:6 | 2 Korintiërs 8:9-15 | Marcus 5:22-43
Van hopeloos naar hoop. Alle verhalen van deze week vertellen ons daarover: de vrouw die al negen jaar ziek is, de wanhoop van Israël tijdens de oorlog. De tekst aan de Korintiërs lijkt anders te zijn, maar ook in die tekst is een gebrek aan levende hoop. In het begin gaven ze vol hoop, maar het leek een bodemloze put en ze zijn gestopt met geven.
Het verhaal van de zieke vrouw is een verhaal dat veel mensen wel zullen herkennen. De wanhoop van een ziektebeeld zonder einde, soms zelf zonder diagnose. Jaren vechten, alles kwijt zonder eindig resultaat. De wanhoop die de Korintiërs voelen zal ons ook wel bekend voorkomen. Decennia hebben we geïnvesteerd in derdewereldlanden, waar een corrupte leider vervolgens de macht grijpt en alles ongedaan maakt. Jaren hebben we gevochten tegen racisme en nog sijpelt het door de samenleving. Ook de strijd voor vrede lijkt geen uitzicht te hebben. Het licht aan het eind van de tunnel blijkt slechts een lamp aan de muur te zijn. Het einde is nog lang niet in zicht.
Toch eindigen alle teksten in hoop. De vrouw wordt genezen. De dochter ontvangt het leven. Jeruzalem wordt weer welvarend. Ook de Korintiërs ontvangen weer hoop en een aanmoediging. Het lijkt misschien alsof ze enkel geven, maar ze mogen ook ontvangen: gebed, dankbaarheid en een belofte uit de Schrift: niemand had te veel en niemand had te weinig.
