Zondag 13 oktober
Vierde zondag van de herfst
Kleur: groen

Deuteronomium 15:1-11 | Psalm 119:121-128 | Hebreeën 3:7-14 | Marcus 10:17-31
Wij leerlingen van Christus schrikken ervan, als we horen waaraan we moeten voldoen om Christus werkelijk te volgen. Je bezittingen wegdoen, al je bezittingen? Dat is bijna onmogelijk. Het is van een radicaliteit waarvan ook Deuteronomium doordrenkt is. Elk zevende jaar schulden kwijtschelden – je ziet hoever onze huidige schuldenindustrie, gebaseerd op het verdienmodel van incasso en rente, van dit ideaal verwijderd is. En waag het niet om in de aanloop naar het zevende jaar je medemens een lening te onthouden – dat is een zonde en zal je aangerekend worden. Leningen dus als hulpmiddel om uit de sores te komen… waar heb ik dat meer gehoord? Micro-krediet? Dat de armen altijd onder ons zullen zijn, zoals in Deuteronomium staat – dat is geen fatalisme, dat is een opdracht. Voor ons, rijken.

Zondag 20 oktober
Vijfde zondag van de herfst
Kleur: groen

Jesaja 29:18-24 | Psalm 124 | Hebreeën 4:12-16| Marcus 10:32-45
Wij krijgen bij Marcus zomaar de kern van het evangelie in een notendop, in een paar regels, aangereikt. Het is van een hoogst actuele waarde: “Jullie weten dat de volken onderdrukt worden door hun eigen heersers en dat hun leiders hun macht misbruiken” – zo niet bij jullie. “Wie bij jullie de belangrijkste wil zijn, moet dienaar van de anderen zijn.” Ik denk aan die oude paus die de voeten wast van gevangenen. Misschien theatraal, maar toch… Ook de Mensenzoon – wat een prachtig woord, de Romeinen hebben het over Godenzonen, maar Jezus is de Mensenzoon – is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen. Sommige ministers zouden zich ook eens moeten herinneren wat dat woord minister eigenlijk betekent: dienaar. Dat is wat anders dan prat gaan op de macht van je ambt…