Het is Kerst. We tellen af naar de geboorte van Christus. Advent, de tijd waarin we het Licht verwachten. Ik had een paar weken terug op Twitter een kort gesprekje over Jezus’ babytijd. Met Amerikanen. Dat kwam omdat ik ergens in een tirade van een rechtse reborn Christian over de ‘immigratiecrisis’ gezegd had dat Jezus zelf als baby moest vluchten.
Dat liep rap uit de hand. Ik was een socialist die nooit de Bijbel had gelezen, een linkse deuger die van God los was en tientallen mensen vertelden mij met een groot superioriteitsgevoel dat Jezus voor een volkstelling naar Bethlehem moest. Een paar mensen vroegen me waar ik die gekkigheid gelezen had. In Mattheüs natuurlijk: Nadat zij op die manier de wijk genomen hadden, verscheen er aan Jozef in een droom een engel van de Heer, die zei: “Maak je gereed en vlucht met het kind en zijn moeder naar Egypte. Blijf daar tot ik je weer roep, want Herodes is naar het kind op zoek en wil het ombrengen.”
Ik kreeg er weinig reacties meer op maar voor mij verhelderde het heel veel. Als je geen benul hebt van Egypte mis je een belangrijk aspect van Christus. Maar dat kleine baby’tje wiens komst wij vieren omdat we het idee hebben dat in hem God op aarde rondwandelde, werd geboren onderweg in een stal omdat er geen plek voor hem was in de herberg. Hij vluchtte het land uit omdat de Koning hem om wilde brengen. Dat staat er niet zomaar. Dit zijn verhalen met een boodschap en dit kind dat ons vrede op aarde beloofde, was een vluchtelingenkind. En dat kan je niet vergeten.
Het is zo makkelijk en fijn om je met Kerst te verliezen in de gezelligheid, het familiefeest, de kaarsjes, de warmte en het licht. Hoeveel heerlijke kerstfilms er ook op Netflix staan, het kerstverhaal zelf is een ander soort verhaal. Ik denk dat ik me het ietsje meer bewust ben omdat ik ieder jaar zie hoe moeilijk Kerst is in een cel. Maar ik denk dat het daar misschien wel meer hoort dan in gezinnen die je in deze tijd ziet in de supermarktreclames. Het kerstverhaal is nu eenmaal geen feel-good story met een happy end. Het is een verhaal over een baby die opgroeide tot een eigenzinnige man die als een socialist vissen en brood uitdeelde aan de massa, die de woestijn introk om met demonen te worstelen, die het gezelschap van zondaars zocht, die ons oproept de hongerige te voeden, de naakten te kleden en de gevangenen te bezoeken en die uiteindelijk geëxecuteerd wordt omdat machthebbers van hem af willen. En nadat hij de mannen die naast hem gekruisigd worden de hemel belooft, sterft hij.
En dan volgt het wonder van de opstanding. Prachtig, wonderbaarlijk en imponerend. Maar voor mij is het echte wonder misschien wel de bereidheid van Jezus om te kiezen voor de zware kanten van het menszijn en die met ons mee te leven. Dat begon in een stal en met een vlucht naar Egypte en daarom is Kerst niet alleen een leuk familiefeest maar ook een verhaal dat licht brengt op de plekken waar het leven zwaar is.
