Bij het binnenkomen van de kerk word ik welkom geheten en zoek een plaats in de prachtige historische ruimte; een gebouw waar al vele eeuwen mensen ons zijn voorgegaan. Waar gebeden, geluisterd, gesproken, gehuild, gelachen en lief en leed gedeeld is. Ik ben mij ervan bewust dat ik in die lange traditie mag staan. Even schiet de bekende tekst en melodie van Ramses Shaffy, “Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder” door mijn hoofd, maar deze gedachte wordt doorkruist door de organist, die op voortreffelijke wijze begint te improviseren op het aanvangslied en eigenlijk weet ik het nu al: uit deze dienst neem ik iets mee wat niemand mij meer kan afnemen…