Onderzoek wijst uit dat veel Nederlanders niet weten welke verhalen bij Pinksteren horen en wat er eigenlijk te vieren valt op die feestdagen. Ook bij mensen die zich gelovig noemen, is het niet zo helder en klaar als met de twee andere grote feestdagen die in het christendom bestaan, te weten Kerstfeest en Pasen.

Zowel Pasen als Pinksteren komen voort uit het jodendom. Daar heten ze Pesach en Sjawoeot, wat vertaald kan worden als Wekenfeest, zeven weken na Pesach. Pinksteren is een naam, ontleend aan het Grieks en betekent vijftigste dag (na Pasen).

In het jodendom wordt op dit feest de schenking van de Tora herdacht. Het op Pesach bevrijde volk ontving na zeven weken bij de Sinaïberg de wetten en regels om te weten hoe te leven. Net als Pesach (eerste gerstoogst) heeft het Wekenfeest ook een agrarische achtergrond als feest van eerste tarweoogst.

In het christendom viert men de gave van de Heilige Geest, waardoor mensen kunnen laten zien en horen wat de Eeuwige van ons mensen vraagt. Een van de uitingen van die Heilige Geest kent men als glossolalie, het spreken in tongentaal. Het zijn vreemde klanken die mensen kunnen uitstoten zonder dat iemand weet wat de betekenis is. Enkele mensen kunnen het vertalen in gewone mensentaal.

Een ander verschijnsel is de duif. Het is de spirituele voorstelling van de Heilige Geest, die we voor het eerst tegenkomen in het Evangelie bij de doop van Jezus. Op vele schilderijen uit de christelijke traditie vinden we de duif terug, bijvoorbeeld bij de aankondiging van Jezus’ geboorte.

In het boek Handelingen horen we dat er een wind was en tongen van vuur op ieders hoofd. Het Hebreeuwse woord voor geest is ‘ruach’, wat ook wind betekent. De apostelen spreken na de uitstorting van de Heilige Geest in vele talen over de grote daden van God.

Als christenen de Bijbel gaan lezen, bidden ze om hulp van deze Geest om de woorden te kunnen begrijpen en verstaan. Het is een oud gebruik dit ook te doen in de kerken als men uit de Bijbel gaat lezen.

Zonder de inspiratie van de Heilige Geest blijft alles bij het oude en verbetert en verandert niets. Dan blijven woorden lege klanken en mensen gevangen in oude gewoontes en ritmes. Pinksteren vieren we met de Geest van geloven, hopen en liefhebben, ook in deze hectische tijden vol verwarring en onzekerheid. Gezegende dagen gewenst!