De Cantorij van de Nieuwe Kerk bestaat al meer dan 76 jaar, maar wanneer alles goed gaat is hun jubileumconcert voor hun 75-jarig bestaan pas a.s. zaterdag 29 oktober. Corona met de diverse lockdowns hebben ervoor gezorgd dat het allemaal opgeschoven moest worden. Om meer te weten te komen over deze cantorij sprak ik met drie leden van dit bijzondere koor: Irene van Huis, Henk Wieringa en via de telefoon voor een deel ook aanwezig Anne Folkertsma.

Opgericht werd de Cantorij in januari 1946 door Evert Westra en is daarmee een van de oudste cantorijen in ons land. Een cantorij ondersteunt de liturgie van de kerkelijke gemeentedienst, wat in die tijd zeker als vernieuwend gezien moet worden. Maandelijks wordt één dienst in de Nieuwe Kerk zo ondersteund. Daarnaast werken zij ook één keer per jaar mee aan een cantatedienst.

De oprichter, Evert Westra, was een bevlogen jonge kerkmusicus. Hij manifesteerde zich niet alleen in Groningen, maar ook landelijk. Hij was onder andere jaren secretaris van de commissie kerkmuziek en werkte mee aan het liedboek dat uiteindelijk in 1973 verscheen. Interessant is te melden dat de Cantorij in de lange tijd van haar bestaan slechts drie dirigenten gehad heeft: Evert Westra van 1946 tot 1989, Jelte Hulzebos volgde hem op tot 2019, waarop Mannes Hofsink het stokje overnam. Toen Mannes net cantor was volgde er door corona een lange stille periode voor de Cantorij. Wel werd er op creatieve wijze digitaal van alles gedaan om de muziek in de liturgie in te passen.

Gevraagd of het koor in de loop der jaren veranderd is, vond men dat het in grote lijnen toch min of meer hetzelfde gebleven is en ook de functie is niet veranderd. Naast het vierstemmig zingen van liederen uit het liedboek en het zingen van het ordinarium (Kyrie, gloria, enzovoorts) worden regelmatig motetten (meerstemmig gezongen schriftgedeelten), koralen en andere passende muziek in deze diensten gezongen.

Wel gaf men aan dat Mannes, de huidige dirigent, een breder palet heeft en er daardoor een nieuwe afslag genomen is. Zo heeft men onder zijn leiding voor het eerst een gospel in de dienst gezongen. Henk Wieringa zag dat als een verrijking. Men geeft ook aan dat er in de Nieuwe Kerk ruimte is voor verandering. Anne zegt: “De mensen zijn er jong van geest.” Voor de toekomst is het echter wel belangrijk dat er nieuwe leden bijkomen.

De Cantorij is qua omvang over de jaren min of meer gelijk gebleven met ongeveer 25 leden. Op het ogenblik is het jongste lid 28 en de leeftijd loopt op tot begin 80. Het merendeel van de leden is wel intussen 60+. Anne vertelt dat zij via haar vader bij de Cantorij gekomen is. Zij roemt de fijne sfeer van het koor en het enthousiasme van Mannes. Maar ook: “Ik ben bezig met een stille rebellie tegen de zwarte koorkleding. Om jongeren erbij te betrekken mag dat ook wel anders.”

Irene begon als tienjarige bij het kinderkoor van de Filadelfiakerk; nadat het daar ophield zocht zij naar andere mogelijkheden en kwam via kennissen als twintigjarige terecht bij de jeugdcantorij van de Nieuwe Kerk, die ook onder leiding stond van Evert Westra. Je kwam er trouwens toen niet zomaar binnen, je moest nog voorzingen! Dit koor werd midden jaren tachtig samengevoegd met de Cantorij. Er zingen nog steeds drie leden mee, die ook ooit in de jeugdcantorij begonnen zijn. Bij Henk Wieringa liep het weer anders. Zijn vrouw zong al jaren in de Westerkerk aan de Kraneweg; toen die afgestoten werd ging zij verder in de Cantorij van de Nieuwe Kerk. Zelf hoorde hij natuurlijk veel over het koor en thuis werd ook veel gezongen. Hij kreeg in 1996 een stevige sportblessure, moest een half jaar revalideren en is toen gaan zingen en gebleven. Henk: “Ik was al vroeg gek op barokmuziek, kwam zo terecht bij de kerkmuziek. Maar het zelf zingen is zoveel meer.”

Het jubileumconcert met de ‘Petite messe solennelle’ van Rossini vraagt veel van de koorleden, het is een uitdagend stuk en buiten de comfortzone van de zangers. Na het concert plant het koor om na twee jaar eindelijk weer Christmas Carols te zingen en maart volgend jaar een cantatedienst te verzorgen: ‘Du aber Daniel, gehe hin’ van Telemann. En natuurlijk zijn er de maandelijkse diensten en de kerkelijke feestdagen die omzongen worden.