Het begin van de veertigdagentijd. Een viering op woensdag. De Aswoensdag. Een tekst die intensief wordt gelezen nadat we hebben gezongen uit Psalm 139 dat de Heer me kent en doorgrondt. Degene die naast me zit blijkt ook goed te kunnen zingen en dat doet me goed!
Na de dienst moet ik door de knieën om het askruisje te ontvangen, ach ja verschil van lengte moet er zijn. Het maakt me nederig en dankbaar en bewust van de veertigdagentijd die komt.
Voor mij na de dienst geen koffie maar meteen het avontuur: het hek waarachter mijn fiets veilig staat is meteen een barrière om richting huis te gaan. De deur naar binnen heeft ook een veiligheid ingebouwd. Wel naar buiten, maar niet naar binnen. Samen met een andere kerkganger zoeken we een escape. Bellen naar bekenden in de kerk blijkt niet te werken. Er zijn gelukkig mensen in de buurt op pad die ons willen helpen. Ook buiten de kerk wordt hulp geboden, is de conclusie waarmee ik naar huis rijd. Mijn bezinning is begonnen. Nog veertig dagen te gaan.
Kerkganger
